Η πρόσφατη επίθεση στον ιστορικό ναό του Προφήτη Ηλία στη Δαμασκό, με τον τραγικό απολογισμό νεκρών και τραυματιών, δεν μπορεί να ιδωθεί αποκομμένη από το μακροϊστορικό και γεωπολιτικό πλαίσιο εντός του οποίου διαδραματίζεται. Ο ναός αυτός, που ανήκει στο Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Αντιοχείας, δεν είναι μόνο ένα θρησκευτικό σύμβολο· αποτελεί ζωντανό φορέα της ελληνορθόδοξης παρουσίας στη Συρία. Η βία αυτή δεν είναι απλώς ένα επεισόδιο θρησκευτικού φανατισμού ή εμφύλιας αναταραχής. Αποτελεί στοχευμένη πράξη κατά μιας κοινότητας η οποία, αν και μειονοτική ως προς την πληθυσμιακή της σύνθεση, φέρει πλειοψηφική βαρύτητα ως προς τη μνήμη, τον ελληνορθόδοξο πολιτισμό και την ιστορική της λειτουργία στον ευρύτερο χώρο της Ανατολής.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ
