Εντονη ανησυχία προκαλεί στην Πορτογαλία η αύξηση των περιστατικών βίας που σχετίζονται με την Ακροδεξιά, καθώς οι Αρχές διαπιστώνουν ότι οι επιθέσεις δεν περιορίζονται πλέον σε μεμονωμένα περιστατικά ή μικρές ομάδες περιθωριακών. Η κατάσταση φαίνεται να λαμβάνει πιο οργανωμένα και επικίνδυνα χαρακτηριστικά, με την Αστυνομία να προχωρά πρόσφατα στη σύλληψη έξι μελών μιας παραστρατιωτικής νεοναζιστικής ομάδας, η οποία φέρεται να εκπαιδευόταν για βίαιη δράση.
Οι συλληφθέντες ανήκουν στο Movimento Armilar Lusitano, μια εξτρεμιστική οργάνωση που δραστηριοποιείται στο περιθώριο των θεσμών αλλά φαίνεται να διαθέτει επαρκή πόρους και σχέδιο για τη δράση της.
Η έρευνα των Αρχών αποκάλυψε ότι τα μέλη της ομάδας πραγματοποιούσαν εκπαιδεύσεις τύπου πολιτοφυλακής και αντάλλασσαν υλικό με ξεκάθαρα ρατσιστικό και μισαλλόδοξο περιεχόμενο.
Η υπόθεση ήρθε στο φως λίγες μόλις ημέρες ύστερα από δύο σοβαρά περιστατικά επιθέσεων με ιδεολογικό υπόβαθρο: ένας γνωστός ηθοποιός και δύο εθελόντριες που εργάζονταν για οργανώσεις στήριξης μεταναστών δέχθηκαν επίθεση στο κέντρο της Λισαβόνας.
Οι επιθέσεις αυτές ενίσχυσαν την αίσθηση ότι η ακροδεξιά ρητορική μετατρέπεται σταδιακά σε απτή απειλή κατά της κοινωνικής συνοχής. Ακόμη πιο ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι, σύμφωνα με πηγές της Αστυνομίας, ανάμεσα στους υποστηρικτές αυτών των ομάδων βρίσκονται και εν ενεργεία μέλη των σωμάτων ασφαλείας. Αν και οι Αρχές προσπαθούν να υποβαθμίσουν την έκταση του φαινομένου, η συμμετοχή κρατικών λειτουργών σε εξτρεμιστικούς κύκλους δημιουργεί σοβαρά ερωτήματα για τη διαφάνεια, τη δημοκρατική νομιμότητα και την ουδετερότητα των θεσμών.
Η πορτογαλική κοινωνία βρίσκεται πλέον αντιμέτωπη με μια νέα πραγματικότητα: η ακροδεξιά βία δεν είναι πια αόρατη ούτε περιθωριακή. Η ενίσχυση του λόγου μίσους, η στοχοποίηση ευάλωτων ομάδων και η συστηματική διάχυση συνωμοσιολογικών θεωριών στα κοινωνικά δίκτυα αποτελούν το έδαφος πάνω στο οποίο χτίζονται τέτοιου είδους οργανώσεις.
Η κυβέρνηση, αν και καταδικάζει τα φαινόμενα αυτά, δέχεται πιέσεις από οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων για τη λήψη πιο αποφασιστικών μέτρων.
Η αντιπολίτευση κατηγορεί τις Αρχές για καθυστερημένη αντίδραση και έλλειψη στρατηγικής, ενώ η κοινωνία των πολιτών ζητά ενίσχυση της παιδείας και της πρόληψης.
Η δημοκρατία στην Πορτογαλία δείχνει να δοκιμάζεται από την επάνοδο ιδεολογιών που όλοι πίστευαν πως ανήκουν στο παρελθόν. Το στοίχημα για το μέλλον είναι η υπεράσπιση των θεσμών και της ανεκτικότητας, σε μια εποχή που η βία και ο φανατισμός προσπαθούν ξανά να βρουν χώρο έκφρασης. Παράλληλα, η άνοδος ακροδεξιών κομμάτων στην Ευρώπη ενισχύει τον φόβο ότι η Πορτογαλία ίσως δεν αποτελεί εξαίρεση, αλλά μέρος ενός ευρύτερου φαινομένου. Η κανονικοποίηση του ακραίου λόγου μέσω πολιτικής ρητορικής και διαδικτυακής προπαγάνδας θολώνει τα όρια μεταξύ ελευθερίας έκφρασης και υποκίνησης μίσους. Αναλυτές προειδοποιούν ότι η απουσία άμεσων θεσμικών αντιδράσεων μπορεί να αποβεί μοιραία.
Η ενδυνάµωση της κοινωνικής συνοχής, η στήριξη της δικαιοσύνης και η διατήρηση της εμπιστοσύνης στους δημοκρατικούς θεσμούς είναι πλέον απαραίτητες προϋποθέσεις για την αναχαίτιση της ριζοσπαστικοποίησης και της ακροδεξιάς βίας.
