Τώρα που κοπάζει κάπως ο θόρυβος, ορισμένα πράγματα ξεκαθαρίζουν γύρω από τη συνάντηση Ερντογάν – Μητσοτάκη την περασμένη εβδομάδα. Πρώτον, η Διακήρυξη των Αθηνών περί Σχέσεων Φιλίας και Καλής Γειτονίας μπορεί, όπως διευκρινίζει, να μη συνιστά νομικό κείμενο, είναι όμως «ήπιο δίκαιο» (soft law) και παράγει οιονεί και νομικές συνέπειες. Οπως λ.χ. όταν αναφέρεται ότι «τα μέλη δεσμεύονται να απέχουν από κάθε δήλωση, πρωτοβουλία, ενέργεια που θα μπορούσε (…) να θέσει σε κίνδυνο τη διατήρηση της ειρήνης και σταθερότητας στην περιοχή τους». Η δέσμευση αυτή συνεπάγεται σε ερμηνεία την ακύρωση του casus belli που η τουρκική Εθνοσυνέλευση διατύπωσε το 1995 εναντίον της Ελλάδας σε περίπτωση που η χώρα μας επέκτεινε τα χωρικά της ύδατα σε 12 ν.μ. Συνεπάγεται όμως και το πολιτικό πάγωμα του μονομερούς δικαιώματος (του άρθρου 3 της UNCLOS – Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας) της Ελλάδας για επέκταση των χωρικών υδάτων.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή