Oι Αμερικανοί το αποκαλούν «Lazy Susan» και είναι ενδεχομένως δική τους εφεύρεση (λένε πως το όνομα προέρχεται από την κόρη του Λίντον Τζόνσον). Πρόκειται για το περιστρεφόμενο τραπέζι (ή δίσκο) που έχουν πολλά κινέζικα εστιατόρια ώστε η παρέα να μπορεί να δοκιμάζει διάφορα πιάτα χωρίς να κουράζεται. Αυτή ήταν και η προσέγγιση του Ντόναλντ Τραμπ, όταν βρισκόταν στον Λευκό Οίκο, για την εξωτερική πολιτική. Γύριζε μια μέρα το τραπέζι, έπεφτε στο Ιράν, εκτόξευε έναν πύραυλο. Το ξαναγύριζε την άλλη μέρα, έπεφτε στο ΝΑΤΟ, πέταγε έναν δεκάρικο. Σταματούσε την επομένη το τραπέζι στη Βόρεια Κορέα, εκθείαζε τον φίλο του τον Little Rocket Man.

Κάπως έτσι είχε προκύψει και το περίφημο «σχέδιο του αιώνα» με το οποίο θα έλυνε το Μεσανατολικό. Ηταν σύλληψη του γαμπρού του, του Τζάρεντ Κούσνερ, και η κεντρική του ιδέα ήταν απλή: οι Παλαιστίνιοι θα αποκτούσαν ένα διάτρητο «κράτος»-κουρελού, χωρισμένο σε διάφορα κομμάτια, γεμάτο με εβραϊκούς οικισμούς και, φυσικά, χωρίς στρατό. Υπήρχε και χάρτης! Ο Νετανιάχου είχε εκστασιαστεί, ο Αμπάς είχε πει τρεις φορές ΟΧΙ και το σχέδιο εγκαταλείφθηκε. Αν πάντως ο Τραμπ ήταν ακόμη πρόεδρος, είναι βέβαιο πως στη δική του επίσκεψη στο Τελ Αβίβ θα το θύμιζε στον Νετανιάχου και θα του έλεγε, «αν δεν δεχθούν και τώρα, πέτα τους στη θάλασσα».

Ευτυχώς την κρίσιμη αυτή στιγμή για την παγκόσμια ειρήνη κρατάει το τιμόνι ο ευλογημένος άνθρωπος που λέγεται Τζο Μπάιντεν. Τώρα οι αναλυτές άλλαξαν τροπάρι: αντί να γκρινιάζουν που είναι γέρος και κινδυνεύει να πέσει στα σκαλιά, επιδοκιμάζουν την εμπειρία, τις γνώσεις και τις γνωριμίες του. Μόλις έγιναν γνωστές οι τρομοκρατικές επιθέσεις της Χαμάς, ο αμερικανός πρόεδρος έκανε τρία πράγματα: διαβίβασε σαφές μήνυμα στήριξης στο Ισραήλ, έστειλε δύο αεροπλανοφόρα στην περιοχή για να κόψει τον βήχα στο Ιράν και προειδοποίησε ότι η δίψα για εκδίκηση δεν πρέπει να πάρει τη θέση της λογικής.

Στην προχθεσινή του συνάντηση με τον ισραηλινό πρωθυπουργό, έκανε και κάτι ακόμη πιο γενναίο: αναφέρθηκε στα «λάθη» της χώρας του μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, εννοώντας προφανώς την εισβολή στο Ιράκ, και ζήτησε από τον συνομιλητή του να μην παρασυρθεί στον ίδιο ολισθηρό δρόμο. «Οι Παλαιστίνιοι υποφέρουν, και στη μεγάλη τους πλειοψηφία δεν αντιπροσωπεύονται από τη Χαμάς», τόνισε, δυσαρεστώντας ασφαλώς πολλούς έλληνες συναδέλφους οι οποίοι σπεύδουν να καταγγείλουν όποιον υποστηρίζει ότι μπορείς και να εξεγείρεσαι για το μακελειό που προκάλεσαν οι τρομοκράτες της Χαμάς στο Ισραήλ, και να ταράζεσαι για τον φόρο αίματος που πληρώνουν οι Παλαιστίνιοι, και να επιμένεις ότι χωρίς ένα κυρίαρχο και βιώσιμο παλαιστινιακό κράτος η βία δεν θα σταματήσει.

Δύσκολα μπορεί να φανταστεί κανείς τι θα συμβεί αν αυτός ο άνθρωπος παραδώσει σε 15 μήνες την εξουσία στον προκάτοχό του.