Ξάνθη, 3 Μαρτίου, με ψιλόβροχο και βαρύ κλίμα λόγω εθνικού πένθους… Ηρθα για να δω τις εκδηλώσεις για τα 80 χρόνια από την εκτόπιση των Εβραίων της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, που σηματοδοτούν την ανάδυση μιας θαμμένης και λησμονημένης για τόσα χρόνια μνήμης. Από το 2005, από τότε που η μνήμη του Ολοκαυτώματος αρχίζει να κάνει δειλά την εμφάνισή της στον δημόσιο χώρο και στην εκπαίδευση, μέχρι σήμερα, που η θέση της έχει σαφώς διευρυνθεί, την καταγράφω, τη μελετώ, την περιοδολογώ, όλα αυτά δηλαδή που αποτελούν τη δουλειά του ιστορικού. Φέτος, με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα Μνήμης Θυμάτων Ολοκαυτώματος (27η Ιανουαρίου), διαπίστωσα πως η ορατότητα της μνήμης ήταν εντονότερη από ποτέ. Πλάι όμως στην κεντρική μνήμη υπάρχουν και οι τοπικές, σε άλλες ημερομηνίες αυτές. Ο Μάρτιος βρίθει τέτοιων επετείων, καθώς είναι ένας «μαύρος» μήνας για τη μνήμη του Ολοκαυτώματος στην Ελλάδα, αφού και το 1943 και το 1944 Μάρτιο συνέβησαν μεγάλες εκτοπίσεις. Στη Θεσσαλονίκη ο πρώτος συρμός για το Αουσβιτς έφυγε στις 15 Μαρτίου του 1943, και από το 2013 η ημέρα τιμάται με πορεία μνήμης και τώρα πια και πλήθος εκδηλώσεων.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή