Η ανακοίνωση της απόσυρσης του Κώστα Καραμανλή από την κοινοβουλευτική ζωή αποτελεί από κάθε άποψη ένα τέλος εποχής για τη ΝΔ. Με διαρκή παρουσία στη Βουλή από το 1989 έως σήμερα, με θητεία στη θέση του πρωθυπουργού και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, o Καραμανλής αποτέλεσε μια κομματική σταθερά στη διάρκεια της Μεταπολίτευσης, ενώ υπήρξε ο μακροβιότερος πρόεδρος της γαλάζιας παράταξης.

Η παρουσία και οι επιλογές του Καραμανλή σφράγισαν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο την πορεία της χώρας στην πιο κρίσιμη καμπή της Μεταπολίτευσης. Η ιστορία της τελευταίας δωδεκαετίας, που δεν έχει ακόμα καθαρογραφεί, θα είναι αυτή που θα κρίνει ποιος τελικά ήταν ο ρόλος που έπαιξε ο ίδιος και η περίοδος διακυβέρνησής του στην κρίση χρέους, αποτιμώντας συνολικά την παρουσία του στον δημόσιο βίο. Αυτό όμως που είναι ήδη πολύ σαφές είναι πως μπορεί μεν ο Καραμανλής να έκλεισε με την απόφασή του ένα κεφάλαιο για τη ΝΔ, άφησε όμως ένα παράθυρο επιστροφής σε άλλον πολιτικό ρόλο στο μέλλον.

Στη διάρκεια της πορείας του, ο Καραμανλής διατήρησε στενούς φίλους και απέκτησε ορκισμένους αντιπάλους. Η χρονική στιγμή της δημοσιοποίησης της απόφασής του να μην είναι εκ νέου υποψήφιος στην Α’ Θεσσαλονίκης δημιουργεί νέες ισορροπίες για το κόμμα του, που ετοιμάζεται για μια διπλή εκλογική αναμέτρηση. Η επόμενη ημέρα φέρνει ένα διαφορετικό εσωκομματικό τοπίο για τη ΝΔ, καθώς μια παραδοσιακή πτέρυγα του κόμματος χάνει ένα κοινοβουλευτικό σημείο αναφοράς.