Οι Δρόμοι του Μεταξιού παραμένουν βασική κατεύθυνση της κινεζικής εξωτερικής πολιτικής τα τελευταία χρόνια. «Το ζήτημα είναι πότε εμείς οι Ευρωπαίοι αποφασίσαμε να δώσουμε τη δέουσα προσοχή» αναφέρει στη συνέντευξή μας ο Πίτερ Φράνκοπαν, καθηγητής Παγκόσμιας Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και διευθυντής του Κέντρου Βυζαντινής Ερευνας «Σταύρος Νιάρχος», με αφορμή την κυκλοφορία στα ελληνικά του ομότιτλου βιβλίου του (εκδ. Αλεξάνδρεια, μτφ. Γιάννης Βογιατζής). Το «αφήγημα» της κινεζικής ηγεσίας, για να χρησιμοποιήσουμε το ιδίωμα της εποχής, κρατάει ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, όταν αναπτύχθηκε ένα νέο οικονομικό μοντέλο, με επικεφαλής τον Ντενγκ Σιαοπίνγκ, σύμφωνα με το οποίο η Κίνα θα εξελισσόταν σε παγκόσμιο κατασκευαστικό κέντρο. Από εκείνη τη στιγμή η χώρα επένδυσε στις παγκόσμιες εφοδιαστικές αλυσίδες. «Δεν είναι τυχαίο», σημειώνει ο Φράνκοπαν, «ότι ο Χου Ζιντάο πριν από 20 χρόνια έκανε λόγο για άνοιγμα σε νέους κόσμους ενθαρρύνοντας την κινεζική επιχειρηματικότητα να «βγει προς τα έξω» σε αναζήτηση νέων πελατών».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ