Βήχιον είναι ο ελαφρύς βήχας (από το βηξ), αλλά και το όνομα ενός φυτού που χρησιμοποιείται ως φάρμακο κατά του βήχα. Ικτερίτις ονομάζεται το δεντρολίβανο, γιατί χρησιμοποιούνταν στη θεραπεία του ίκτερου, μιας ασθένειας στην οποία οι αρχαίοι αναφέρονταν επίσης με το ρήμα κιβδηλιάω, από το επίθετο κίβδηλος, που εκτός από «έχω το χρώμα νοθευμένου χρυσού» (σαν να λέμε σήμερα «κιτρίνισα») σήμαινε επίσης μεταφορικά και «πάσχω από ίκτερο». Για να αποκτήσει ο ενημερωμένος αναγνώστης μια εικόνα σχετικά με το «Ετυμολογικό λεξικό της αρχαίας ελληνικής» του Πιερ Σαντρέν, η μετάφραση του οποίου μόλις κυκλοφόρησε από το Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών του ΑΠΘ, θα πρέπει να κάνει αναγωγή των παραπάνω παραδειγμάτων σε περίπου 1.600 ωφέλιμες σελίδες. Εστω κι έτσι, πάντως, τα παραδείγματα αρκούν για να υποδείξουν τις πολλαπλές διαδρομές των λέξεων μέσα στην Ιστορία, με αποτέλεσμα χιλιάδες από αυτές να φτάνουν ως τις μέρες μας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ