Θα αντιμετώπιζε κανείς τον πειρασμό να χρησιμοποιήσει τη γνωστή εικόνα της σύγκρουσης των «καλών» με τους «κακούς». Στους πρώτους περιλαμβάνεται ο πρόεδρος Μπάιντεν, που μεταβαίνει σήμερα στο Ισραήλ και στη συνέχεια στη Σαουδική Αραβία για να συζητήσει, μεταξύ άλλων, το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν. Στους δεύτερους περιλαμβάνονται ο πρόεδρος Πούτιν και ο πρόεδρος Ερντογάν, που θα βρεθούν την ερχόμενη Τρίτη στην Τεχεράνη για να συζητήσουν για τη Συρία, να ανταλλάξουν απόψεις για την Ουκρανία και να εξετάσουν τρόπους αντιμετώπισης των κυρώσεων που έχουν για διάφορους λόγους επιβληθεί στις χώρες τους.

Αυτή η ορολογία, όμως, είναι απλουστευτική (δεν αποκαλείς και «καλό» έναν ηγέτη που έχει κατηγορηθεί για τον τεμαχισμό ενός δημοσιογράφου), μανιχαϊστική (πρόκειται για παραλλαγή εκείνου του «μ’ εμάς ή εναντίον μας» που οδήγησε στον καταστροφικό πόλεμο του Ιράκ) και δεν συμβάλλει στην κατανόηση των τεράστιων αλλαγών που συμβαίνουν γύρω μας. Ο κόσμος μας δεν είναι πλέον διπολικός, οι γεωπολιτικές ανατροπές είναι συνεχείς και οι δημοκρατίες δεν είναι καθόλου βέβαιο πως έχουν το πάνω χέρι.

Σε αυτό το ρευστό πολιτικό σκηνικό, έχει ιδιαίτερη σημασία η χώρα μας να κρατά την ευθυκρισία της, την ψυχραιμία της και τις στρατηγικές της επιλογές. Οι αλλαγές πρέπει να παρακολουθούνται, χωρίς να γίνονται εκπτώσεις σε αξίες και αρχές. Οι προκλήσεις πρέπει να απαντώνται, χωρίς να υπερτονίζονται κινήσεις που γίνονται για εσωτερική κατανάλωση. Oπως δείχνει και η ενεργειακή κρίση που διέρχεται η Ευρώπη, οι λύσεις θα δοθούν συλλογικά και συντονισμένα.