Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Στο ποδόσφαιρο πάλι όταν το καλοκαίρι του 1987 ο Νίκος Αναστόπουλος μετακόμιζε στην Ιταλία για λογαριασμό της Αβελίνο το γεγονός της μεταγραφής του φάνταζε εξωπραγματικό. Ελληνας ποδοσφαιριστής στο (τότε) καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου. Κάτι σαν ανέκδοτο ακόμη και αν ο θρυλικός «Μουστάκιας» ήταν ένα σπουδαίο φορ με… έκτη αίσθηση απέναντι στα αντίπαλα δίχτυα. Στο ξεκίνημα της φετινής σεζόν 84 έλληνες επαγγελματίες ποδοσφαιριστές καταγράφονταν σε 33 διαφορετικά πρωταθλήματα (29 της Ευρώπης). Προφανώς ο «νόμος Μποσμάν» εν έτει 1995 που επέτρεψε την ελεύθερη διακίνηση ευρωπαίων ποδοσφαιριστών άλλαξε το «στάτους» του ίδιου του σπορ. Δεν είναι όμως μόνον αυτό. Οπως δεν είναι μόνο και η εξωπραγματική επιτυχία της Εθνικής ομάδας με την κατάκτηση του Euro 2004 που λιώνει σαν καραμέλα στα επιχειρήματα μιας τέτοιας συζήτησης. Υπάρχουν και άλλα που βοήθησαν σημαντικά. Η «ελληνική παρουσία» στο Champions League και κυρίως η πολιτική κάποιων συλλόγων (ειδικότερα του Ολυμπιακού που από το 2010 και πέρα ήταν ο πρώτος που κατάλαβε τη σημασία των «πωλήσεων») έχουν παίξει καθοριστικό ρόλο στην αναβάθμιση του έλληνα ποδοσφαιριστή.
Το παράδειγμα του Tsimi
Η περίπτωση του Κώστα Τσιμίκα είναι εξόχως χαρακτηριστική. Ο Ολυμπιακός είχε πολύ μεγαλύτερες οικονομικές προτάσεις για τον διεθνή αριστερό μπακ προ διετίας. Επέλεξε όμως να του δώσει την ευκαιρία να βρεθεί απευθείας στο… όνειρό του. Και μαζί επέλεξε - με αποδεδειγμένο οικονομικό κόστος για το κλαμπ - να δώσει μια (ακόμη) ευκαιρία στον έλληνα ποδοσφαιριστή να αποδείξει ότι μπορεί να σταθεί στο υψηλότερο επίπεδο. Αν ήταν η πρώτη φορά που έκαναν κάτι τέτοιο οι Ερυθρόλευκοι; Σε καμία περίπτωση. Το «έχτισαν» με υπομονή αυτό το προφίλ. Το ίδιο ακριβώς ας πούμε συνέβη χρόνια πριν (2014) με τον Κώστα Μανωλά και τη μεταγραφή του στη Ρόμα. Μόλις τα 8 εκατ. ευρώ από τα συνολικά 15 που τελικά στοίχισε η μεταγραφή του έλληνα στόπερ, ήταν εγγυημένα, όταν ομάδες της Ρωσίας έδιναν «net» περισσότερα από τα 15.
Το ντόμινο
Ετσι όμως ο Κώστας Μανωλάς δεν θα βρίσκονταν σε μια από τις ιστορικότερες ομάδες της Ευρώπης. Και έτσι ίσως δεν θα βρίσκονταν πριν από τέσσερα χρόνια η Αρσεναλ να αναζητά το ταλέντο του Κωνσταντίνου Μαυροπάνου στα… Γιάννενα ψάχνοντας στο πρόσωπό του τον επόμενο Κώστα Μανωλά ή τον επόμενο Σωκράτη Παπασταθόπουλο. Ή ίσως δεν θα βρίσκονταν η Μπενφίκα στο παιχνίδι της απόκτησης του Οδυσσέα Βλαχοδήμου (2018) αν ο Ολυμπιακός δεν της είχε ανοίξει την όρεξη με την παραχώρηση του Ανδρέα Σάμαρη (2014) σε εκείνη. Ακόμη και ο Κώστας Τσιμίκας μάλλον δεν θα βρίσκονταν απευθείας στο ραντάρ της Λίβερπουλ αν νωρίτερα δύο αριστεροί μπακ του Ολυμπιακού στη σειρά (Χοσέ Χολέμπας - Γουότφορντ, Αρτούρ Μαζουακού - Γουέστ Χαμ) δεν είχαν αποδείξει πως ο πρωταθλητής Ελλάδας εκπαιδεύει ποδοσφαιριστές επιπέδου Premier League. Μπορεί να μην του φαίνεται αλλά επί της ουσίας είναι ένα ντόμινο σε εξέλιξη.
