Ηταν ένα διήμερο με εντυπωσιακά γκολ. Ποιο να πρωτοθυμηθεί κάποιος; Την κανονιά του Φορτούνη; Την οβίδα του Σιμόες; Το υπέροχο στυλ και το στοπ με το στήθος του Μασούρα; Τον Ανσαριφάρντ που σκόραρε με ωραία κίνηση; Τη δυναμική επάνοδο του Γαλανόπουλου; Την προσπάθεια του Ελ Καντουρί;

Οντως, το ελληνικό πρωτάθλημα ώρες ώρες δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τα ευρωπαϊκά. Οι παίκτες ενίοτε δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό. Οι ενέργειές τους παίρνουν υψηλό βαθμό. Αν δε κάποιος παρακολουθούσε αποσπασματικά τα στιγμιότυπα και μόνο τα γκολ των αναμετρήσεων, ασφαλώς και θα αναφωνούσε «τι μπάλα βλέπουμε»!

Αυτό που λείπει είναι ο κόσμος από τα γήπεδα. Για να τα ζεστάνει με το χειροκρότημα και τις φωνές του. Για να δώσει δυναμικό παρών, ακόμη και στο κρύο του χειμώνα. Η πανδημία, ωστόσο, έχει βάλει φρένο στα πάντα. Η χθεσινή απόφαση των Αγγλων σύμφωνα με την οποία σταδιακά θα επιστρέψουν οι φίλαθλοι στις εξέδρες των γηπέδων τους, ασφαλώς και αντιμετωπίζεται ως ένα χαρμόσυνο μήνυμα. Μακάρι να είναι η αρχή. Μολονότι θεωρείται ακόμη πολύ πρόωρο για να κάνει κάποιος κάποια πρόβλεψη, την όποια εκτίμηση ακόμη και για το εγγύς μέλλον. Σίγουρα, όμως, αυτά που βλέπουμε από τις ομάδες και τους ποδοσφαιριστές που εμφανίζονται στο ελληνικό πρωτάθλημα, ορισμένες στιγμές αξίζουν την προσοχή και τον  θαυμασμό μας. Μοιάζουν τα γκολ ως η καλύτερη συντροφιά γι’ αυτές τις στιγμές του εγκλεισμού και της μοναξιάς. Δίνουν ζωή στις άδειες, τις άψυχες κερκίδες. Και αποδεικνύεται ότι η ποιότητα δεν λείπει από τους εγχώριους πρωταγωνιστές. Αρκεί, φυσικά, αυτή να εμφανίζεται συχνότερα και όχι με το σταγονόμετρο. Οχι αραιά και πού, αλλά σε κάθε αγωνιστική!