Περί ιοθεσίας

Για λίγες μέρες – που με ανάγκασαν να απουσιάσω από αυτήν εδώ τη σελίδα – βρέθηκα με προβλήματα υγείας υπό νοσοκομειακή στέγη. Ετσι βρέθηκα σε ένα περιβάλλον που σήμερα δίνει μια ακάματη μάχη με έναν απροσδόκητο, αλλά όχι και σπάνιο εχθρό. Τη γνωστή, πλέον, πανδημία (μια λέξη που έρχεται από μακριά, αφού περιέχει – και για τις ξένες γλώσσες – τη λέξη «δήμος», που σημαίνει τη συγκροτημένη σε έννομη ενότητα ανθρώπινη ομάδα). Είναι άξιο θαυμασμού να θυμηθούμε πως ο θεός της μουσικής αρμονίας, ο Απόλλων, ήταν και ιατρός. Η πρώτη, μάλιστα, λογοτεχνική εικόνα μιας πανδημίας είναι η έναρξη της πρώτης ραψωδίας της «Ιλιάδας», όταν μέσα σε μια πανδημία που ο ίδιος ο θεός έχει προκαλέσει, διότι προσεβλήθη ως πατέρας απαχθείσης κόρης, της Χρυσηίδας, ο ιερέας του Απόλλωνος Χρύσης, ο ίδιος ο θεός επαναφέρει στην ανθρώπινη ομάδα την υγεία. Υπάρχει, μάλιστα, αρχαίος μύθος όπου ο θεός, παίζοντας (και ως μουσικός) αυλό, οδηγεί τους ποντικούς, την αιτία μιας πανδημίας, ναρκωμένους και τους πνίγει στη θάλασσα.