Πολλές φορές ο «θόρυβος» που παράγεται στη δημόσια σφαίρα από την κομματική πολεμική ή τις αντιπαραθέσεις των διανοουμένων είναι πολύ πιο δυνατός από τη χαμηλόφωνη φυσικότητα με την οποία η «κοινή γνώμη» εισπράττει το ίδιο γεγονός. Κάτι τέτοιο συνέβη ασφαλώς με την επιτυχή αντίδραση της Ελλάδας στην επιθετική ενέργεια της κυβέρνησης Ερντογάν στον Εβρο. Πώς αλλιώς μπορούσε να απαντήσει μια χώρα με αυτοσεβασμό, όταν υφίσταται βίαιη επέμβαση στα σύνορά της με επιπτώσεις στην εθνική της ασφάλεια και συνοχή; Η κοινή γνώμη το δέχτηκε ως αυτονόητο, εξού και εκδήλωσε συναίνεση επιπέδου εθνικής ομοψυχίας. Οπωσδήποτε μέσα σε αυτή τη συναίνεση υπεισέρχονται αντιλήψεις ξενοφοβίας, υπερεθνικισμού και αντιτουρκισμού. Δίπλα όμως σε αυτά υπάρχει και ο υγιής πατριωτισμός, υπάρχει το δημοκρατικό αίσθημα που αρνείται να αποδεχτεί τον ωμό εκβιασμό του ισχυρού, υπάρχει και ο ρεαλισμός του απλού ανθρώπου που λέει «είμαστε κράτος ευρωπαϊκό, όχι κράτος ηλίθιο». Αυτές οι υγιείς πηγές της συναίνεσης είναι, πιστεύω, αρκετά ισχυρές ώστε να επικρατήσουν, υπό την προϋπόθεση ότι οι πολιτικές και πνευματικές ηγεσίες του τόπου θα θελήσουν να τις εκφράσουν, να τις ενισχύσουν και να τις προσανατολίσουν σωστά.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή