Οπως διαπιστώνει κανείς καθημερινά πλέον, ο ιστορικός χρόνος έχει συρρικνωθεί όσο ποτέ άλλοτε στο παρελθόν – ακόμη και το πρόσφατο. Ο γεωπολιτικός χάρτης μοιάζει πλέον να είναι φτιαγμένος πάνω σε κινούμενη άμμο. Αυτό σημαίνει πως δεν χρειάζεται ένα δυνατό φύσημα του αέρα για να αλλάξει, αλλά πως είναι διαρκώς ασταθής και – ως εκ τούτου – μεταβαλλόμενος. Σημαίνει επίσης πως οι εξελίξεις τρέχουν με ταχύτητες τέτοιες που δεν επιτρέπουν κανενός είδους επανάπαυση.

Αδιάψευστος μάρτυρας είναι όσα διαδραματίζονται το τελευταίο διάστημα στην υπόθεση της Λιβύης. Οι ώρες αυτές είναι ιδιαίτερα κρίσιμες για τα εθνικά συμφέροντα. Η διασφάλισή τους απαιτεί εγρήγορση και μια σειρά από κινήσεις στη διεθνή σκακιέρα που θα πιστοποιήσουν πως η χώρα μας δεν είναι παρατηρητής των εξελίξεων, αλλά και ούτε, ακόμη χειρότερα, ουραγός. Η χώρα μας οφείλει να είναι παρούσα με το επιβαλλόμενο από τη γεωπολιτική θέση διπλωματικό σθένος, αλλά και με καθαρή αντίληψη των μεγεθών και του ρόλου της.

Σε αυτήν την ευαίσθητη φάση, θα πρέπει πάση θυσία να αποφευχθούν λάθη που θα οφείλονται σε εσφαλμένες εκτιμήσεις της κατάστασης ή σε θεωρήσεις που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Μοναδικός οδηγός δεν μπορεί παρά να είναι ο ρεαλισμός από κάθε άποψη και σε όλα τα επίπεδα. Οποιαδήποτε άλλη οδός από αυτή του ρεαλισμού μπορεί να αποδειχθεί επιζήμια για τα εθνικά συμφέροντα – αν όχι μοιραία.