Η χώρα μας βίωσε μια δεκαετή κρίση, η οποία άφησε βαθιά τα σημάδια της τόσο στο σύνολο της κοινωνίας όσο και σε κάθε μέλος της ξεχωριστά και ειδικά στα λιγότερο προνομιούχα. Κάθε πολιτική επομένως που στοχεύει στην ανακούφισή τους δεν μπορεί παρά να είναι καλοδεχούμενη. Η ενίσχυση των ασθενέστερων οικονομικά στρωμάτων είναι αναγκαία επειδή σε πολλές περιπτώσεις συνδέεται με την ίδια τους την πρόσβαση σε βασικά αγαθά.

Συγχρόνως όμως κανένας δεν πρέπει να ξεχνά πως συχνά στη χώρα μας η καλώς εννοούμενη κοινωνική πολιτική έχει εκφυλιστεί σε μια πελατειακού και ψηφοθηρικού χαρακτήρα παρoχολογία από την οποία δεν βγαίνει κερδισμένος κανένας απολύτως: ούτε εκείνοι που δίνουν κερδίζουν στις κάλπες, ούτε εκείνοι που λαμβάνουν βλέπουν ουσιαστική βελτίωση στη ζωή τους, αλλά ούτε και συνολικά ωφελείται η οικονομία. Αντίθετα, η επεκτατική πολιτική γίνεται αιτία οικονομικής κρίσης.

Ακριβώς αυτή η κρίση δίδαξε πως δεν μπορεί να υπάρξει κοινωνική πολιτική χωρίς πολιτικές που ξεκινούν από ένα βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα και φτάνουν ως τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Τα δώρα θα είναι πάντα καλοδεχούμενα. Θα είναι όμως άδωρα εάν και αυτή και οι επόμενες κυβερνήσεις χάσουν τον στόχο των μεταρρυθμίσεων που έχει ανάγκη η χώρα μας ώστε να έχουν όλο και λιγότεροι ανάγκη από κοινωνικά μερίσματα και άλλου είδους βοηθήματα. Ολα τα δώρα θα είναι άδωρα χωρίς πολιτικές που στοχεύουν στη γενναία διεύρυνση της βάσης της μεσαίας τάξης.