Ο Ολυμπιακός του εφετινού Τσάμπιονς Λιγκ. Ο Ολυμπιακός του Πέδρο Μαρτίνς. Μια ομάδα που έχει βάλει την Ευρώπη για τα καλά στη ζωή της. Που «απασχολεί» με τα κατορθώματά της. Που δείχνει χρόνο με τον χρόνο να προοδεύει, να εξελίσσεται και να ψάχνει το βήμα παραπάνω.

Αυτός ο Ολυμπιακός, που εμφανίστηκε απέναντι στον Ερυθρό Αστέρα, αλλά και σε όλη του την πορεία από το καλοκαίρι και έπειτα, είναι μια ομάδα που μπορεί να κάνει την υπέρβαση στο Europa League. Μια ομάδα που έχει ξεκάθαρο προσανατολισμό μέσα στο γήπεδο και που πάνω απ’ όλα δεν φοβάται. Επιτίθεται, παίζει το δικό της ποδόσφαιρο, προσπαθεί μέσω του δικού της τρόπου να φτάσει στην επιτυχία, όποιον κι αν έχει απέναντί του. Είτε την Μπάγερν Μονάχου, είτε τον Ερυθρό Αστέρα.

Ο Ολυμπιακός της Τρίτης ήταν ένας ευρωπαϊκός σύλλογος… καταιγιστικός. Μια ομάδα που «έπνιξε» τον αντίπαλό της, που έβλεπες στα μάτια των ποδοσφαιριστών ότι δεν θα σταματήσουν μέχρι να σημειώσουν το πολυπόθητο γκολ. Ηρθε από το σημείο του πέναλτι, όμως θα μπορούσε να έρθει πολύ νωρίτερα. Σε μία από τις πολλές κατά μέτωπο επιθέσεις των παικτών του Μαρτίνς, σε μία από τις πολλές ευκαιρίες που δημιούργησαν.

Ο Πέδρο Μαρτίνς, που αποτελεί τον άνθρωπο που έχτισε αυτή τη νοοτροπία που βγάζει ο Ολυμπιακός, έχει πλέον μπροστά του το πιο δύσκολο έργο. Να κρατήσει στο μυαλό των παικτών του τη χθεσινή βραδιά και εκείνοι να την… επαναφέρουν στη μνήμη τους όταν θα έρθει η ώρα να μπουν και πάλι στο γήπεδο για να αγωνιστούν στο Europa League. Ο αντίπαλος θα μαθευτεί την ερχόμενη Δευτέρα, αλλά αυτό που μοιάζει να έχει μεγαλύτερη σημασία είναι η κατάσταση στην οποία θα βρεθεί ο Ολυμπιακός τον ερχόμενο Φεβρουάριο.