«Στην Ελλάδα, η πρώτη μετάφραση του Δον Κιχώτη συμβαίνει επί της ηγεμονίας του Κωνσταντίνου Μαυροκορδάτου (1731 – 1749), στα πλαίσια της διασκέδασης και του γέλιου, αφού συστήνεται για «πρόσωπα που κλίνουν προς τη θλίψη, γιατί ξεσηκώνει πολύ την ευθυμία[…] και, ακόμη, γεμίζει το πνεύμα με τη γνώση ανθρώπινων ηθών». Σταθμός της καριέρας του Δον Κιχώτη στην Ελλάδα αποτέλεσε ωστόσο το 1864 η μετάφραση του Σκυλίσση, με τίτλο «Δον Κιχώτης ο Μαγκήσιος». Για περισσότερο από μισό αιώνα αποτέλεσε το κείμενο που γνώριζε ο ελληνικός λαός για τον ιππότη της Μάντσα, μέχρι και το 1919, όταν κυκλοφόρησε η νεοελληνική μετάφραση του Καρθαίου μέσα από τα τεύχη του Νουμά, η πρώτη μετάφραση απευθείας από το ισπανικό πρωτότυπο αλλά και η πρώτη εκδοχή του έργου στη δημοτική. Αυτή η μετάφραση, πιο κοντά στη φωνή και τα συναισθήματα του λαού, στάθηκε αφορμή για μια σειρά ποιημάτων που εμπλούτισαν το corpus της νεοελληνικής ποίησης… Η είσοδος του Δον Κιχώτη στην ελληνική ποίηση γίνεται με τον σατιρικό «Λάζαρο» του Ανδρέα Λασκαράτου…». Από το κείμενο της Αννας Μαμάτσιου «Από τη Μάντσα στην Ελλάδα», που φιλοξενείται στο κοζανίτικο περιοδικό λόγου και τέχνης «Παρέμβαση» (τεύχος 192 – 193).

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ