Το Βερολίνο που δεν θα δει ποτέ κανείς ξανά

Δεν υπάρχει πόλη στον κόσμο που θα μπορέσει ποτέ να αμφισβητήσει το «πρωτείο» του Βερολίνου να γίνει τρεις φορές πρωτεύουσα, αλλά και μήτρα δύο Παγκοσμίων Πολέμων και επίκεντρο ενός Ψυχρού. Πρώτα, έγινε στη Γερμανική Αυτοκρατορία το 1871, μετά τη νίκη στον πόλεμο της Πρωσίας με τη Γαλλία. Ο Μπίσμαρκ ένωσε όλα τα γερμανικά κράτη και έκανε το Βερολίνο, την πρωτεύουσα της Πρωσίας, πρωτεύουσα της νέας Αυτοκρατορίας. Ολα αυτά, κράτησαν έως το 1918, όταν πια η Γερμανία έχανε τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Τότε, έγινε, θέλοντας και μη, δημοκρατία. Και νέα της πρωτεύουσα έγινε η Βαϊμάρη, κοντά στη Λειψία και τη Δρέσδη: η πόλη που συμβόλιζε τον Γερμανικό Διαφωτισμό και που συνδέθηκε με τον Γκαίτε και τον Σίλερ. Η ιστορία της όμως ως πρωτεύουσας ούτε κράτησε πολύ ούτε τελείωσε καλά. Μετά τη γερμανική πτώχευση του 1924, ο Χίτλερ άρχισε τη μετεωρική πορεία του προς την εξουσία. Οταν την ολοκλήρωσε, η πρωτεύουσα είχε επιστρέψει, de facto πια, εκ νέου στο Βερολίνο. Από εκεί εξαπέλυσε τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Και όταν η Γερμανία ηττήθηκε το 1945, ήταν για ένα διάστημα μία χώρα ουσιαστικά χωρίς πρωτεύουσα. Μέχρι που το 1949 ιδρύθηκε η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία: αυτή τη φορά, τη θέση του Γκαίτε ως συμβόλου έπαιρνε ένα ακόμα ισχυρότερο: ο Μπετόβεν. Και τον ρόλο της νέας πρωτεύουσας η γενέτειρά του Βόννη. Αυτά, ως προς τη «δυτική» Γερμανία. Στη Λαϊκή Δημοκρατία, την «ανατολική» υπό τους Σοβιετικούς, πρωτεύουσα παρέμεινε το Βερολίνο. Και εδώ, έρχεται ένα ακόμα ιστορικό παράδοξο: μετά την επανένωση της Γερμανίας τον Οκτώβριο του 1990, η «ανατολική» απορροφάται ουσιαστικά από τη Δυτική. Ομως, σύντομα, της «δίνει» την πρωτεύουσά της.