Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Σύνδεση μέλους
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Μια ανάσα πριν από τις ευρωεκλογές της 26ης Μαΐου, ο αγώνας έχει δοθεί. Απομένει η κάλπη.
Σε μια ατμόσφαιρα απολογισμού του τι είδαμε μέσα από τις προεκλογικές καμπάνιες τους τελευταίους μήνες, η αίσθηση είναι ότι δεν αφέθηκε από κανέναν τίποτε στην τύχη του. Τη νίκη τη θέλουν απόλυτα και ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νέα Δημοκρατία.
Λιγότερο πολιτικά οι μεν, περισσότερο οι δε.
Ειδικότερα, οι στρατηγικές που ακολούθησαν τα δυο μεγάλα κόμματα ήταν πολύ διαφορετικές. Για το επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ, ο στόχος ήταν η Ελλάδα να πειστεί ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν θα ενοχλήσει, δεν θα διακινδυνεύσει την εργασιακή ηρεμία κανενός και ότι παράλληλα είναι έτοιμος να επουλώσει οικονομικές πληγές.
Αυτό, ωστόσο, δεν έδωσε απαντήσεις σε κρίσιμα οικονομικά ζητήματα που βασανίζουν την ελληνική κοινωνία. Στην περίπτωση μάλιστα που το εκλογικό κίνητρο θα είναι αυτό, δηλαδή η γενναία εκκίνηση της εργασίας στην Ελλάδα, τότε το αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ υπολείπεται έναντι άλλων που προσέγγισαν περισσότερο πολιτικά τις εκλογές αυτές.
Περισσότερο πολιτικά κινήθηκε η Νέα Δημοκρατία. Εκεί ο στόχος ήταν να πειστεί η Ελλάδα ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι το πολιτικό πρόσωπο που την παραγωγική μηχανή της Ελλάδας θα τη βάλει μπροστά. Ωστόσο, κάθε πολιτικό ζήτημα, ειδικότερα οικονομικό, απαιτεί επεξήγηση, η οποία πολλές φορές είναι δυσνόητη και εύκολα μπαίνει στο στόχαστρο πολιτικών ιδεολογικά αντιπάλων, οι οποίοι απέναντι στη μεταρρύθμιση εργαλειοποιούν τον φόβο.
Και δυο λόγια για τους αρχηγούς.Το επιτελείο του Πρωθυπουργού, τοποθετώντας το βήμα περισσότερο κοντά ανάμεσα στον Αλέξη Τσίπρα και τους πολίτες, ήθελε να δώσει την εικόνα της μικρής απόστασης. Ο Αλέξης Τσίπρας, σταθερά στις περιοδείες χωρίς σακάκι, με μια στάση σώματος που παραπέμπει σε αγωνιστική διάθεση, απευθύνθηκε στους ψηφοφόρους του θέλοντας με αυτό να θυμίσει την αγωνιστική και επαναστατική του απαρχή.
Από την άλλη, με σύμμαχο την άνοιξη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ταξίδεψε περισσότερο, εμφανίστηκε επίσης χωρίς σακάκι, περπάτησε στην Αθήνα και την περιφέρεια, μίλησε με τους πολίτες, αστειεύτηκε, χαμογέλασε, έδωσε χειραψίες και στόχευσε αισθητά να αποκαλύψει την κοντινή απόσταση.
Η πραγματικότητα, ωστόσο, αποκαλύπτει ότι για την περίπτωση του Πρωθυπουργού η κοντινή απόσταση ενδεχομένως και να μην ισχύει. Ο Πρωθυπουργός, «θωρακισμένος» πίσω από στρατιές φρουρών και αστυνομικών, δεν μπορεί να αποπνέει το σχήμα του διπλανού ανθρώπου ή πολύ περισσότερο του αγωνιστή των «πολλών».
Τελικό σημείο. Εάν την Κυριακή, μολονότι ευρωεκλογές, το εκλογικό κίνητρο αποδειχθεί ότι ήταν η οικονομία στην Ελλάδα και συγκεκριμένα τομές για τη διέξοδο από τα προβλήματα, τότε ο ελεύθερος περίπατος του Κυριάκου Μητσοτάκη στις γειτονιές της Ελλάδας θα διαφανεί ως μέτρο της καλής κατανόησης των προβλημάτων.
Ταυτόχρονα, θα διαφανεί ότι οι τελευταίες παροχές του Πρωθυπουργού ήταν προϊόν άγνοιας αναφορικά με το τι χρειάζεται ο Ελληνας σήμερα. Στην περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίσει, τότε συνεχίζουμε όπως αρχίσαμε το 2015. Ο λαός επιλέγει.
Η Βένη Μουζακιάρη είναι υπ. διδάκτωρ του Τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας
