Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Σύνδεση μέλους
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Η τροπονίνη είναι μια πρωτεΐνη του μυοκαρδιακού κυττάρου που απελευθερώνεται από την καρδιά όταν αυτή καταστρέφεται ή γενικά υφίσταται μια σοβαρή βλάβη. Η τροπονίνη είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένη με το έμφραγμα του μυοκαρδίου. Ετσι, όταν εμφανίζονται τα συμπτώματα του εμφράγματος (έντονος πόνος ή αίσθημα σφιξίματος ή πίεσης στο κέντρο του στήθους, με ή χωρίς αντανακλαστικά) αυξάνεται η τροπονίνη στο αίμα γιατί καταστρέφεται (νεκρώνεται) τμήμα της καρδιάς. Η εξέταση για τροπονίνη είναι κλασικά γνωστή ως εξέταση για τη διάγνωση του εμφράγματος.
Ομως αύξηση της τροπονίνης δεν παρατηρείται μόνο στο έμφραγμα του μυοκαρδίου αλλά σε μια σειρά παθήσεων, καρδιακών και μη. Για τον λόγο αυτό οι μεγαλύτερες καρδιολογικές επιστημονικές ενώσεις στον κόσμο (Αμερικανική Καρδιολογική Εταιρεία, Αμερικανικό Κολέγιο Καρδιολογίας, Ευρωπαϊκή Καρδιολογική Εταιρεία) διατύπωσαν έναν νέο παγκόσμιο ορισμό του εμφράγματος γιατί το έμφραγμα θεωρείται η κατεξοχήν πάθηση που προκαλεί νέκρωση μέρους του μυοκαρδίου. Ο ορισμός αυτός περιλαμβάνει τρεις, κατά βάση, κατηγορίες.
Η πρώτη κατηγορία γνωστή ως «έμφραγμα τύπου 1» αφορά την αύξηση της τροπονίνης με τον γνωστό μηχανισμό του κλασικού εμφράγματος, δηλαδή τη ρήξη της αθηρωματικής πλάκας και τον σχηματισμό θρόμβου μέσα στην αρτηρία.
Η δεύτερη κατηγορία γνωστή ως «έμφραγμα τύπου 2» χαρακτηρίζεται από τη διαταραχή της σχέσεως του οξυγόνου που χρειάζεται το μυοκάρδιο και του ελαττωμένου ποσού οξυγόνου που του προσφέρεται. Εάν δηλαδή το οξυγόνο που φθάνει στο μυοκάρδιο με την κυκλοφορία του αίματος είναι λιγότερο από το απαιτούμενο τότε το μυοκάρδιο αρχίζει να καταστρέφεται.
Η τρίτη κατηγορία γνωστή με τον διεθνή όρο «ΜΙΝΟΚΑ» αναφέρεται στην αύξηση της τροπονίνης που έχει σχέση με καταστάσεις βλαβών που δεν σχετίζονταν με τους μηχανισμούς των εμφραγμάτων τύπου 1 και τύπου 2, δηλαδή δεν αφορούν παθήσεις των μεγάλων ή μικρών αρτηριών της καρδιάς. Αφορούν παθήσεις των νεφρών ή άλλων οργάνων οι οποίες προκαλούν την αύξηση της τιμής της τροπονίνης. Το ίδιο παρατηρείται σε περιπτώσεις ταχυαρρυθμίας όπως συμβαίνει στην κολπική μαρμαρυγή, σε ηλεκτροσόκ του απινιδωτή ή ηλεκτροσόκ που εφαρμόζονται σε ψυχιατρικές θεραπείες καθώς και σε προχωρημένα στάδια της καρδιακής ανεπάρκειας.
Ο νέος αυτός παγκόσμιος ορισμός της καταστροφής (νέκρωσης) του μυοκαρδίου υπήρξε αναγκαίος διότι η αύξηση των επιπέδων της τροπονίνης στο αίμα δεν αφορά αποκλειστικά την καρδιά αλλά καλύπτει ευρύτερο φάσμα καρδιακών και μη καρδιακών παθήσεων.
Ο Δημήτρης Θ. Κρεμαστινός είναι ομότιμος καθηγητής Καρδιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και εκλεγμένο μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών.
