Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Το όλο κλίμα που διαμορφώθηκε, το τελευταίο διάστημα, γύρω από τα ζητήματα αλλαγής του Κανονισμού της Βουλής - τα περί διατήρησης των προνομίων των προέδρων των Κοινοβουλευτικών Ομάδων που αριθμούν λιγότερους από πέντε βουλευτές, οι μεταγραφές-μετακινήσεις βουλευτών - δικαιολογημένα διαμορφώνουν μια αποκρουστική εικόνα στον λαό. Ταυτόχρονα, πρόκειται για μια κατάσταση που αγγίζει τα όρια της γελοιότητας, όπως και μιας μεγάλης υποκρισίας, αφού η όποια πρόταση αλλαγής του κανονισμού τέθηκε ενώ είναι γνωστό πως σε σύντομο χρονικό διάστημα θα διεξαχθούν οι βουλευτικές εκλογές. Αρα, λοιπόν, η ματαιωθείσα αλλαγή δεν υπαγορεύθηκε από λόγους «δημοκρατικής ευαισθησίας», όπως ισχυρίστηκε η κυβέρνηση, αλλά από την ανάγκη άλλων διευθετήσεων, κυρίως για τη νομιμοποίηση του πολιτικού «σουαρέ» βουλευτών, όπως και των παζαριών στα οποία συμμετέχουν όλα τα κόμματα. Ομως, πέραν της δικαιολογημένης αγανάκτησης, αυτό που πραγματικά βλέπει ο λαός στη Βουλή είναι μια συνεχώς αναδυόμενη σαπίλα του ίδιου του αστικού πολιτικού συστήματος. Γιατί πώς αλλιώς μπορεί να χαρακτηρίσει κανείς όλα αυτά τα παρακμιακά φαινόμενα, που τα βλέπαμε και τα προηγούμενα χρόνια στο Κοινοβούλιο, όμως το τελευταίο διάστημα έχουν αυξηθεί; Παζάρια και αλληλοεκβιασμοί, ανεξαρτητοποιήσεις και μετακινήσεις βουλευτών σε άλλες Κοινοβουλευτικές Ομάδες, τυχοδιωκτισμοί, πολιτικά παιχνίδια. Ολα αυτά έχουν γίνει ένα καθημερινό φαινόμενο και δείχνουν επιπλέον ότι οι στρατηγικές συγκλίσεις στα μεγάλα και κρίσιμα ζητήματα μεταξύ των αστικών κομμάτων είναι τόσο μεγάλες, που η μεταπήδηση έχει γίνει πλέον πολύ εύκολη. Παράλληλα, συντηρείται ο βολικός αποπροσανατολισμός από τα πραγματικά προβλήματα που ταλανίζουν τον λαό, απόρροια της κυβερνητικής αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόζεται.
Ομως, πέρα από τα όποια πολιτικά παιχνίδια, απ' όλη αυτή την ιστορία αναδεικνύεται κατά τη γνώμη μας κι ένα σημαντικό ζήτημα. Αυτό της διαφοροποίησης βουλευτών με τις γνωστές συνέπειες για τις Κοινοβουλευτικές Ομάδες. Το ΚΚΕ από θέση αρχής θεωρεί πως όποιος βουλευτής θέλει να διαφοροποιηθεί από το κόμμα του με το οποίο εκλέχθηκε θα πρέπει να παραιτείται και να παραδίδει την κοινοβουλευτική του έδρα. Συμφωνούμε με τη διατήρηση των Κοινοβουλευτικών Ομάδων όπως προκύπτουν από τις εκλογές, όπως και με την κατάργηση του πλαφόν του 3% για την είσοδο στη Βουλή (που διατηρούν τα άλλα κόμματα). Οπως και σε ό,τι μας αφορά, ποτέ δεν θα δεχόμασταν στην Κοινοβουλευτική μας Ομάδα βουλευτή που θα διαφωνούσε με το κόμμα του και θα παρέμενε βουλευτής. Τέτοια συμπεριφορά από όλα τα άλλα κόμματα δεν υπάρχει. Να γιατί περισσεύει η υποκρισία!
Αναμφίβολα και τα τελευταία ζητήματα, αλλά και όσα θα ανακύψουν στο μέλλον, αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα του αστικού πολιτικού συστήματος, που ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια έχει περισσότερα δείγματα και στοιχεία απαξίωσης και διαφθοράς. Να γιατί ο λαός μας πρέπει να γυρίσει τις πλάτες του σε όλα τα άλλα κόμματα, να ενισχύσει αποφασιστικά το ΚΚΕ παντού - μπροστά και στις επερχόμενες εκλογικές μάχες -, διότι είναι το μόνο κόμμα που βρίσκεται απέναντι σε τέτοια πολιτικά παιχνίδια και τυχοδιωκτισμούς, γιατί είναι σταθερά προσανατολισμένο στην εξυπηρέτηση των λαϊκών συμφερόντων.
Ο Γιώργος Λαμπρούλης είναι βουλευτής του ΚΚΕ και ΣΤ' Αντιπρόεδρος της Βουλής
