Η υπόθεση της απελευθέρωσης του βασικού δράστη της μεγάλης υπεξαίρεσης εις βάρος του ελληνικού Δημοσίου και του λαού μας έχει προκαλέσει. Απαιτείται, όμως, μια συνολική, περιεκτική κατάθεση των γεγονότων. Ο δράστης κατηγορήθηκε και καταδικάστηκε σε 21 και μισό χρόνια κάθειρξη για υπεξαίρεση ενός τερατώδους ποσού. 250.000.000 ευρώ. Κατά τη διάρκεια της δίκης ζήτησε από τον βασικό νομικό συμπαραστάτη του ευρύτερου δημόσιου τομέα την έναρξη διαλόγου για έναν εξωδικαστικό συμβιβασμό. Εκείνος, από την πρώτη στιγμή, του έθεσε ότι αναγκαία προϋπόθεση είναι η επιστροφή στο Δημόσιο του παράνομου πλούτου που ο δράστης έχει καταχωνιάσει σε κάποιες περίεργες τράπεζες του Χονγκ Κονγκ. Για την ανάκτηση αυτού θα απαιτηθούν δαπανηροί δικαστικοί αγώνες πολλών ετών. Τι επακολούθησε; Η απόπειρα δολοφονίας του νομικού συμπαραστάτη του Δημοσίου. Και σ’ αυτή την υπόθεση πρωταγωνιστής το ίδιο πρόσωπο. Σε πρώτο, μάλιστα, βαθμό καταδικάστηκε ως ηθικός αυτουργός των επαγγελματιών δολοφόνων. Ας έλθουμε, όμως, στους ηθικούς δράστες αυτής της εκτροπής. Ο νόμος Παρασκευόπουλου του Απριλίου του 2015. Ενας από τους τρεις πρώτους βασικούς νόμους όπου ο ΣΥΡΙΖΑ αποτύπωσε την ιδεολογικοπολιτική ταυτότητα. Ο διαβόητος εκείνος νόμος προέβλεψε ότι για να ανακτήσει την ελευθερία του ο καταδικασμένος ως εγκληματίας αρκούσε να έχει εκτίσει το 1/5 της ποινής του. Με απλά λόγια, ένας που έχει καταδικαστεί σε μία ποινή κάθειρξης δέκα ετών, αποφυλακίζεται με τη συμπλήρωση 2 ετών. Ετσι αποφυλακίστηκαν πάρα πολλοί βαρυποινίτες, οι οποίοι επέστρεψαν σε ακόμα πιο βαριά εγκληματικότητα. Ακόμα και σε τρομοκρατικές πράξεις. Και επειδή κάποια δικαστήρια αντιστάθηκαν σε αυτή την άνετη έξοδο, στο τέλος του 2015 κατασκεύασαν και έναν πρόσθετο λόγο εξόδου. Τα ψυχολογικά προβλήματα των κρατουμένων!

Το πρώτο εξάμηνο της διακυβέρνησης της χώρας από τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν η αποθέωση του τυχοδιωκτισμού. Δεν περιορίστηκε μόνο στην οικονομική πολιτική που άσκησαν ο Τσίπρας και ο Βαρουφάκης. Είναι αποδεδειγμένο ότι ποτέ τους δεν πίστεψαν ότι υπάρχουν κανόνες και αξίες. Ο,τι επακολούθησε μετά είναι η χαρακτηριστική συμπεριφορά του κάθε τυχοδιώκτη που πιάστηκε στα πράσα. Υπάκουοι μέχρι ευλαβείας. Συνεπείς μέχρι αγριότητας.

Ο τυχοδιωκτισμός δεν περιορίστηκε μόνο στην άσκηση της οικονομικής πολιτικής. Ο μεγάλος τους στόχος ήταν και παραμένει η άλωση της Δικαιοσύνης. Τα παραδείγματα-αποδείξεις πάμπολλα. Δεν τους αρέσει και δεν έχουν μέσα τους αποδεχθεί ότι η Δικαιοσύνη και μάλιστα η ποινική απονέμεται με νόμους-πλαίσιο που ισχύουν πριν από την πράξη. Δεν τους αρέσει και δεν αποδέχονται ότι οι δικαστές αποφασίζουν την ποινή με βάση γενικούς κανόνες και κριτήρια που έχουν καταγραφεί στον ποινικό κώδικα. Ε να νομοθέτημα-καρπός της νομικής επιστήμης πολλών δεκαετιών. Διαβάσαμε όλοι κάποιες ανακοινώσεις. Που προσπαθούν να δικαιολογήσουν νομικά τη δικαστική απόφαση προκλητικής απόλυσης του δράστη. Ο δικαστής εφαρμόζει τν νόμο. Αλλα πιο πάνω έχει το Σύνταγμα. Και τον σεβασμό προς την τρίτη εξουσία και των αποφάσεών της. Οι νόμοι Παρασκευόπουλου καταργούν στον πυρήνα τους τις δικαστικές αποφάσεις.

Ο Αντώνης Ν. Βγόντζας είναι δικηγόρος