«Αλαζονεία» και απουσία αυτοκριτικής διάθεσης χρεώνει στον Αλέξη Τσίπρα το Μέγαρο Μαξίμου, με αφορμή την «Ιθάκη» – το βιβλίο του πρώην πρωθυπουργού που βρίσκεται από σήμερα, Δευτέρα 24 Νοεμβρίου, στις προθήκες των βιβλιοπωλείων.
«Βλέπω αλαζονεία , δεν υπάρχει μια συγγνώμη. Οταν είσαι καπετάνιος ενός πλοίου και το ρίχνεις στα βράχια – και το πλοίο ήταν η χώρα- δεν είναι έντιμο να τα φορτώνεις όλα στον υποπλοίαρχο και στον μούτσο», είπε ο κυβερνητικός εκπροσωπος. Κατά την ενημέρωση των πολιτικών συντακτών, ο Παύλος Μαρινάκης σχολίασε ότι αν ο Τσίπρας ήταν ενεργός πολιτικά «θα του αφιέρωνα Καρλ Μαρξ που έχει πει ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα. Επειδή όμως δεν είναι, θα του αφιερώσω έναν άλλο Μαρξ, τον Γκράουτσο, που είχε πει ότι “από τη στιγμή που παρέλαβα το βιβλίο δεν έχω σταματήσει να γελάω, κάποια στιγμή θα το διαβάσω”. Αλλά δεν είναι αστείο».
Για την εκδοτική επιτυχία του βιβλίου του Τσίπρα και τη σύγκριση με τον Χάρι Πότερ, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ανέφερε ότι «το κοινό δείχνει αυξημένο ενδιαφέρον στους μαθητευόμενους μάγους. Εμάς η εκπαίδευση στοίχισε, στο Χόγκουαρτς ήταν δωρεάν».
Σύμφωνα με την κυβερνητική γραμμή, πρέπει να αποφευχθούν να «δύο λάθη»: Το πρώτο όπως το περιέγραψε ο Μαρινάκης είναι «να ξεχάσουμε» (δείχνοντας ότι η ΝΔ θα επιμένει στα πεπραγμένα του Τσίπρα επι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ) και το δεύτερο είναι «να έχουμε τόσο χαμηλά τον πήχη γιατί ο κόσμος δεν έχει τόσο χαμηλές προσδοκίες» (δείχνοντας ότι η κυβέρνηση προσπαθεί να χαράξει διαχωριστική γραμμή παρελθόν – μέλλον).
Νωρίτερα, ο υπουργός Επικρατείας Άκης Σκέρτσος ανάρτησε ξανά παλιότερη δημοσίευσή του στο Facebook με την οποία κατέληγε ότι «το πρόβλημα του Αλέξη Τσίπρα είναι ο Αλέξης Τσίπρας».
Ολόκληρη η τοποθέτηση του Παύλου Μαρινάκη για το βιβλίο του Αλέξη Τσίπρα
Αν ήταν ο κύριος Τσίπρας ενεργός πολιτικά, θα του «αφιέρωνα» Καρλ Μαρξ, που έχει πει, ότι «η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη φορά σαν φάρσα». Αλλά επειδή δεν είναι, αυτή τη στιγμή τουλάχιστον, ενεργός πολιτικά, θα τον παραπέμψω σε έναν άλλον Μαρξ, τον Γκράουτσο, ο οποίος είχε γράψει όταν είχε απαντήσει για ένα βιβλίο, ότι «από τη στιγμή που παρέλαβα το βιβλίο στα χέρια μου δεν έχω σταματήσει να γελάω, ελπίζω κάποια στιγμή να το διαβάσω».
Κοιτάξτε, δεν είναι αστείο, προφανώς, γιατί οι πολίτες οι οποίοι υπέστησαν τους 30 νέους φόρους δεν γελάνε. Οι συνταξιούχοι και όλοι οι υπόλοιποι που στηθήκαμε στις ουρές δεν γελάμε.
Η χώρα και οι πολίτες της που φορτωθήκαμε 120 αχρείαστα δισ. δεν γελάμε. Και ούτε γελάγαμε τότε. Όσοι βίωσαν τις τραγωδίες, όπως για παράδειγμα οι συγγενείς στο Μάτι και βλέπουμε και κάποιες αναρτήσεις, δεν γελάνε καθόλου.
Και όπως και να έχει, αυτή η ιστορία δεν είναι καθόλου αστεία. Εγώ βλέπω πολύ μεγάλη αλαζονεία. Δεν υπάρχει μια συγγνώμη σε πάνω από 700 σελίδες.
Και όταν είσαι καπετάνιος ενός πλοίου, του οποίου το πλήρωμα επέλεξες εσύ και το ρίχνεις στα βράχια -και εδώ το πλοίο είναι μια χώρα- δεν είναι και τόσο έντιμο, θεωρώ, να τα φορτώνεις όλα στον υποπλοίαρχο, στο υπόλοιπο πλήρωμα, στους μούτσους και εσύ να είσαι άμοιρος ευθυνών.
Το κοινό δείχνει ένα αυξημένο ενδιαφέρον στους μαθητευόμενους μάγους. Υπάρχει, όμως, μια πολύ μεγάλη διαφορά. Στην μία περίπτωση, στην περίπτωση του Χάρι Πότερ δηλαδή, στο Χόγκουαρτς η εκπαίδευση ήταν δωρεάν. Εμάς, η εκπαίδευση μας στοίχησε τουλάχιστον 120 δισεκατομμύρια ευρώ.
