«Βλέπουμε άλλα κόμματα να έχουν μικρά ζητηματάκια και σκέφτομαι πόσο σημαντικό είναι για τη ΝΔ να έχει αυτήν τη συμπαγή οργανωτική δομή». Το κράτησα από την ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη στην κοπή της πίτας του οργανωτικού της ΝΔ. Και ίσως συνοψίζει γιατί η ΝΔ αποδεικνύεται πιο ανθεκτική σε σχέση με το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και άλλους σχηματισμούς που εδώ και 50 χρόνια διεκδίκησαν το Κέντρο βασικά (Το Ποτάμι) ή ακόμη και μια δεξιά έκφραση στο πολιτικό σκηνικό (π.χ. ΛΑΟΣ). Κορμός της μεγάλης αστικής παράταξης η ΝΔ και κλυδωνισμούς πέρασε όπως τις χαμηλές εκλογικές επιδόσεις του 2012 και άνοιξε τη δομή της όπως με την εκλογή από τη βάση.

Ταυτόχρονα και επί Μητσοτάκη, έχει κάνει ένα άνοιγμα προς το Κέντρο που μοιάζει ακλόνητο αφού όσοι μετακινούνται στη ΝΔ βασικά συμφωνούν με τον προγραμματικό και πολιτικό της χαρακτήρα. Για το τελευταίο υπάρχει μια συζήτηση για το πόσο ριψοκίνδυνο είναι για τον κορμό και την καρδιά της μεγάλης αυτής παράταξης. Mην ξεχνάμε πως μιλάμε για τους νικητές του Εμφυλίου εν Ελλάδι. Πόσο κλονίζουν τα ανοίγματα, οι ρητορικές, οι στρατηγικές του Μητσοτάκη τα βασικά χαρακτηριστικά του κόμματος που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής το 1974 ως συνέχεια ή ως μετεξέλιξη της ΕΡΕ.

Η συζήτηση έχει ζωντανέψει και με την πρόσφατη ψήφιση του νόμου για την ισότητα του πολιτικού γάμου για τα ομόφυλα ζευγάρια. Και έχει ζωντανέψει λόγω κι άλλων πασοκικών μετακινήσεων προς τη ΝΔ. Βασικά η κουβέντα γίνεται πάλι αφού τώρα σημειώνονται οι πρώτες σοβαρές ρωγμές στη διακυβέρνηση της ΝΔ και βασικά για ζητήματα όπως η δυσβάσταχτη ακρίβεια που διαμορφώνει την «ανισότητα του σουπερμάρκετ». Κι όμως η ΝΔ δεν μοιάζει να απειλείται, ίσως μόνον από γαλάζιους ψηφοφόρους που για λίγο θα μετακινηθούν στους αναποφάσιστους και στις λεγόμενες γκρίζες ζώνες της εκλογικής συμπεριφοράς. Βασικά η ΝΔ όλα αυτά τα χρόνια και επί Μητσοτάκη που έχει πια 8 χρόνια στο τιμόνι της δεν έχει διαρρήξει τον οργανωτικό της ιστό. Δεν έχει προχωρήσει σε διάλυση οργανώσεων ή σε μεταμοντέρνες λειτουργίες. Προφανώς και εκείνη διαπερνάται από την κρίση του κομματικού φαινομένου, οι πολίτες δεν κινητοποιούνται κομματικά όπως άλλες δεκαετίες.

Το γαλάζιο δίκτυο όμως παραμένει κραταιό και οι δίαυλοι με σωματεία, επαγγελματικές ενώσεις, αγροτικούς συλλόγους, ΑΕΙ, χαμηλό κλήρο, τοπικές εκφράσεις πολιτών δεν έχουν διακοπεί. Η ΝΔ διατηρεί τους δεσμούς της με την κοινωνία. Ταυτόχρονα έπεισε μετά το 2015 πως είναι ο κυρίαρχος υπερασπιστικός φορέας πρόσδεσης της χώρας στις δυτικές της συμμαχίες. Επί Μητσοτάκη επίσης ανανεώθηκε στελεχιακά και προς το παρόν έχει λύσει επιτυχώς για εκείνη τη συνήθως δύσκολη εξίσωση κυβέρνησης – κόμματος. Κάτι βαθύτερο όμως είναι αυτό που πιθανώς ερμηνεύει την ανθεκτικότητά της.

Τα κόμματα εκφράζουν κοινωνικές συμμαχίες. Αν δεν το κάνουν, αρχίζουν τα προβλήματα. Ακόμη και σήμερα με τη γαλάζια φθορά ο πυρήνας των μικροϊδιοκτητών, των ΕΒΕ, των υψηλών υπαλλήλων, της μεσαίας επιχειρηματικότητας, των αγροτών, των συνταξιούχων δεν μετακινείται με τιμωρητικό τρόπο όπως το έπραξε το 2015 (λόγω βασικά τότε ΕΝΦΙΑ). Αυτή η συμμαχία κάνει τη ΝΔ να αντέχει όχι μόνον σήμερα, 50 χρόνια. Μαζί προφανώς και με πελατειακά δίκτυα. Και την καθιστά σήμερα μοναδική κυβερνητική πρόταση.