Φωνές

Η ζωή είναι άδικη για την Αριστερά, έγραφε πριν από λίγο καιρό ένας αρθρογράφος της Corriere della Sera. Οταν η Δεξιά είναι στην αντιπολίτευση, μπορεί να φωνάζει και να λαϊκίζει όσο θέλει, χωρίς αυτό να πλήττει τις προσπάθειές της να επιστρέψει στην εξουσία. Οταν όμως είναι στην αντιπολίτευση η Αριστερά, οι κραυγές δεν της κάνουν καλό. Η εξήγηση γι’αυτή την ασυμμετρία βρίσκεται στο γεγονός ότι την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών την κερδίζει όποιος κατακτά την ψήφο της ισχυρότερης εκλογικής μειοψηφίας. Και η εκλογική μειοψηφία που ψηφίζει Δεξιά είναι στην Ιταλία πολύ ισχυρότερη από την εκλογική μειοψηφία που ψηφίζει Αριστερά.

Το ελληνικό εκλογικό σώμα είναι διαφορετικό από το ιταλικό. Από τη μεταπολίτευση μέχρι και πρόσφατα, είχε διαμορφωθεί στη χώρα μια κεντροαριστερή πλειοψηφία, κάτι που έδινε στην Αριστερά την πολυτέλεια να φωνάζει. (Παρά ταύτα, η καλύτερη περίοδος τόσο για την Αριστερά όσο και για τη χώρα ήταν η οκταετία του ήπιου, μεθοδικού και αθόρυβου Σημίτη.) Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει. Μπορεί το Κέντρο να εξακολουθεί να κυριαρχεί, βασικός εκφραστής του όμως είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με το μέρος του οποίου έχει πάει κι ένα σεβαστό κομμάτι των κεντροαριστερών. Για να μπορέσει λοιπόν το ΠΑΣΟΚ να επωφεληθεί από τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ και να διεκδικήσει με αξιώσεις την εξουσία, θα πρέπει να αφήσει τις φωνές για τους άλλους και να παρουσιάσει ένα πειστικό και βιώσιμο κυβερνητικό πρόγραμμα.

Αυτό δεν μεταφράζεται μόνο σε διακηρύξεις και δεσμεύσεις. Αξιολογείται και από τη στάση απέναντι στις προτάσεις του αντιπάλου. Με άλλα λόγια, ο Νίκος Ανδρουλάκης καλείται να αποδείξει ότι ο στόχος τον οποίο επανέλαβε και χθες στην Κεντρική Επιτροπή (όχι να προσπεράσει το ΠΑΣΟΚ τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά να κερδίσει τη Νέα Δημοκρατία) δεν προϋποθέτει μια «τυφλή» αντιπαράθεση με την κυβέρνηση. Μπορεί, ας πούμε, να χωρίζει χάσμα τα δύο κόμματα στο ζήτημα των υποκλοπών ή του επιτελικού κράτους, αλλά να υπάρχουν συγκλίσεις σε τομείς όπως η παιδεία ή η υγεία.

Τα παραδείγματα δεν είναι τυχαία. Η κυβέρνηση θα φέρει το επόμενο διάστημα προς ψήφιση τρία νομοσχέδια: για τους ελεύθερους επαγγελματίες, για τα μη κρατικά πανεπιστήμια και για το ΕΣΥ. Η φρασεολογία που χρησιμοποίησε χθες ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ («τσουβαλιάζουν τους ελεύθερους επαγγελματίες», «τα νοσοκομεία είναι αφημένα στη μοίρα τους», «σχολεία χωρίς καθηγητές και υποδομές») προοιωνίζεται μια ολομέτωπη αντιπολίτευση. Ισως με τον τρόπο αυτό να θέλει να προσελκύσει τους αριστερούς ψηφοφόρους που απομακρύνονται από τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν θα κερδίσει όμως ποτέ τους κεντρώους ψηφοφόρους που του χρειάζονται για να κυβερνήσει.

Εκτός βέβαια αν τον βοηθήσει η Νέα Δημοκρατία με αστειότητες όπως η απαίτηση του κυβερνητικού εκπροσώπου να κάνει σχόλιο για το σχέδιο αμνηστίας του Πέδρο Σάντσεθ ένας άνθρωπος «που εμφανίζεται συνεχώς ως τιμητής (sic) του Κράτους Δικαίου»…