Αναζήτηση
Κώστας Κοφινάς
Generation Deschamps
Μέχρι χθες ήταν η γενιά του Ζιντάν. Που έριξε σπόρους στο γαλλικό ποδόσφαιρο πριν από ακριβώς 20 χρόνια. Τώρα, η σκυτάλη δόθηκε στον Ντεσάν και πλέον έχουμε τη δική του χρυσή γενιά.
Για το αν κατέκτησε δίκαια ή όχι το Κύπελλο η Γαλλία, πολλοί μπορούν να πουν πολλά. Οι συζητήσεις ενδέχεται να είναι ατέρμονες. Ενα δεν αλλάζει: αν δούμε αυτούς που αποκλείστηκαν από την αποστολή, ανεξάρτητα από τους λόγους για τους οποίους συνέβη αυτό, αν σταθούμε στα βαριά ονόματα που δεν χώρεσαν στα πλάνα του γάλλου εκλέκτορα, εύκολα διαπιστώνουμε την πληθώρα των επιλογών. Και τις πολλαπλές λύσεις. Το ποιοι ξεπετάχθηκαν μετά τον θρίαμβο του ’98 φάνηκε σε αυτή τη διοργάνωση. Το γαλλικό ποδόσφαιρο είναι εδώ. Η νοσταλγία του χθες έγινε μόδα του σήμερα. Μια 20ετία, μια αόρατη γραμμή που ενώνει δύο συναρπαστικά επιτυχημένες γενιές.
Κώστας Καίσαρης
Ητανη καλύτερη
ΔΕΝ ήμασταν λίγοι εμείς που συμπαθήσαμε την Κροατία. Και θέλαμε να το σηκώσει ο Μόντριτς. Να γίνει αυτή η τεράστια έκπληξη σε Μουντιάλ. Προσωπικά με εκνεύρισε η εμμονή του Ντεσάν να τραβάει το χαλινάρι στα καθαρόαιμα της ομάδας του. Να μην τα αφήνει να ξεχυθούν μπροστά. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η Γαλλία δεν ήταν η καλύτερη του τουρνουά. Μια φρέσκια, νεανική ομάδα, με ταλέντο και ποιότητα. Είχε και τον Ντεσάν. Που κατέβαινε σε κάθε ματς, όχι για να το παίξει, αλλά για να το κερδίσει. Κανείς δεν ήταν καλύτερός της. Κανείς δεν είχε την αξιοπιστία της και τη σοβαρότητά της. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι το σήκωσε δίκαια.
Γιώργος Χούπης
Εδειξεσυνέπεια
Η Γαλλία απέδειξε ότι είναι μια εξαιρετική «επαγγελματίας». Ταξίδεψε στη Ρωσία και κατέκτησε το δεύτερο Παγκόσμιο Κύπελλο στην ιστορία της, χωρίς να θαμπώσει με το ποδόσφαιρο που έπαιξε, αλλά δείχνοντας μια «επαγγελματική» συνέπεια σε όλα τα παιχνίδια. Η κατάκτηση του τροπαίου είναι δίκαιη, ωστόσο θα πρέπει να γίνει ιδιαίτερη αναφορά στον άνθρωπο που οδήγησε την ομάδα σε αυτή την επιτυχία.
Ντιντιέ Ντεσάν. Αλλος ένας εξαιρετικός «επαγγελματίας» για όλες τις δουλειές. Κι αν ήδη γνωρίζαμε πολύ καλά τον Κιλιάν Εμπαπέ, ο Ντεσάν φρόντισε να μας συστήσει κι άλλα παιδιά, όπως ο Παβάρ ή ο Ερναντές. Ο Ντεσάν έπαιξε σωστό σκάκι χρησιμοποιώντας όσο καλύτερα μπορούσε τα πιόνια που εκείνος είχε επιλέξει να κρατήσει για αυτό το ταξίδι.
Αντώνης Καρπετόπουλος
Ο Ντιντιέ ξέρει
Η Γαλλία κέρδισε γιατί είχε όσα χρειαζόταν για να γίνει παγκόσμια πρωταθλήτρια και μας το έδειξε και στον τελικό. Είχε έναν προπονητή που ξέρει από μεγάλες διοργανώσεις όπως ο Ντιντιέ Ντεσάν, έχει ταλέντο, έχει οργανωμένο παιχνίδι (αρέσει, δεν αρέσει…), έχει έναν ηγέτη που για να τη βοηθήσει να κερδίσει το Κύπελλο άλλαξε ρόλο, όπως είναι ο Γκριεζμάν και έχει και φανέλα που μπορεί να σταθεί αιτία για να της δείξει λίγη εύνοια ο διαιτητής: όλα χρειάζονται. Χθες έβαλε τέσσερα γκολ, χάρισε στους μαχητικούς Κροάτες ένα και ουσιαστικά τελείωσε το ματς στο 66’, όταν ο Εμπαπέ έκανε το 4-1. Τιμή και στην Κροατία: αν υπήρχε Παγκόσμιο Κύπελλο ψυχής και θέλησης θα το κέρδιζε…
Νίκος Βελονάκης
Γαλλική φινέτσα
Το πληρέστερο και ακριβότερο ρόστερ του Μουντιάλ 2018 είχε απαντήσεις σε όλα. Η Γαλλία δεν χρειάστηκε ούτε υπερβάσεις ούτε να σαρώσει τα ατομικά βραβεία για να φτάσει στη στέψη. Κροάτης ο MVP (Μόντριτς), Αγγλος ο τοπ σκόρερ (Κέιν), Βέλγος ο καλύτερος τερματοφύλακας (Κουρτουά), αλλά Τρικολόρ η κούπα! Μόνο ο Εμπαπέ πήρε έξτρα παράσημο (κορυφαίος νέος παίκτης) από τη Γαλλία, αλλά η χρηματιστηριακή του αξία είχε υπερβεί προ πολλού τα 100 εκατ. ευρώ. Με προπονητή (Ντεσάν) που διέθετε το know how από το 1998 η ομάδα έδειχνε να φορτσάρει μόνο όταν το απαιτούσαν οι συνθήκες. Πέτυχε συνολικά 11 γκολ στα τέσσερα νοκάουτ παιχνίδια, ενώ είχε προκριθεί με τρία από τον όμιλο. Βρήκε λύσεις και στα ανοικτά παιχνίδια (4-3 με Αργεντινή, 4-2 ο τελικός) και στα κλειστά (2-0 με Ουρουγουάη, 1-0 με Βέλγιο). Ανετα και… σβηστά!
Διονύσης Δελλής
Είχε όλες τις απαντήσεις
Το πληρέστερο και ακριβότερο ρόστερ του Μουντιάλ 2018 είχε απαντήσεις σε όλα. Η Γαλλία δεν χρειάστηκε ούτε υπερβάσεις ούτε να σαρώσει τα ατομικά βραβεία για να φτάσει στη στέψη. Κροάτης ο MVP (Μόντριτς), Αγγλος ο τοπ σκόρερ (Κέιν), Βέλγος ο καλύτερος τερματοφύλακας (Κουρτουά), αλλά Τρικολόρ η κούπα! Μόνο ο Εμπαπέ πήρε έξτρα παράσημο (κορυφαίος νέος παίκτης) από τη Γαλλία, αλλά η χρηματιστηριακή του αξία είχε υπερβεί προ πολλού τα 100 εκατ. ευρώ. Με προπονητή (Ντεσάν) που διέθετε το know how από το 1998 η ομάδα έδειχνε να φορτσάρει μόνο όταν το απαιτούσαν οι συνθήκες. Πέτυχε συνολικά 11 γκολ στα τέσσερα νοκάουτ παιχνίδια, ενώ είχε προκριθεί με τρία από τον όμιλο. Βρήκε λύσεις και στα ανοικτά παιχνίδια (4-3 με Αργεντινή, 4-2 ο τελικός) και στα κλειστά (2-0 με Ουρουγουάη, 1-0 με Βέλγιο). Ανετα και… σβηστά!
ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΚΟΥΝΤΗΣ
Ξεσάλωμα και vertigo
O,τι γράφει δεν ξεγράφει και ένα 4-2 δεν μπορεί να αποτελεί προϊόν πλάνης ή απάτης. Το 2-1 του πρώτου ημιχρόνου, ναι: διαμορφώθηκε κόντρα στη ροή των πραγμάτων, υπήρξε απότοκο ενός αυτογκόλ και ενός παιδιού του μεταμοντέρνου διαιτητικού σωλήνα (VAR) και σε κάθε περίπτωση έδωσε το προβάδισμα και δημιούργησε το υπόβαθρο του θριάμβου σε μια ομάδα που ήταν δα καλύτερη από τον αντίπαλό της.
Μέχρι εκείνη τη στιγμή οι Κροάτες έπαιζαν μπάλα και οι Γάλλοι κάτι αφηρημένο και πάντως καθόλου πειστικό…
Στο επόμενο κλικ του έργου, μέσα σε έξι λεπτά, οι μεν έπαθαν vertigo, οι δε ξεσάλωσαν και αυτό που αποτυπώθηκε στο τέλος της βραδιάς προφανώς δεν αμφισβητείται. Επειτα από είκοσι χρόνια ξανακούστηκε το «Vive la France» και ο Ντιντιέ Ντεσάν πήρε μεταγραφή από την Ιστορία στη μυθολογία!
Βασίλης Μοιρώτσος
Και βέβαια το άξιζε
Και πώς να μην το αξίζει η Γαλλία; Είχε το επόμενο μεγάλο αστέρι του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, τον Κιλιάν Εμπαπέ. Είχε το μεγαλύτερο τρεχαντήρι στο Παγκόσμιο Κύπελλο, τον Καντέ. Είχε έναν πραγματικό ηγέτη, τον Γκριεζμάν. Είχε αμυντικό δίδυμο τους Ουμτιτί και Βαράν, δύο παίκτες που αγωνίζονται σε Μπαρτσελόνα και Ρεάλ αντίστοιχα. Είχε τον Γιορίς φύλακα – άγγελο όταν χρειάστηκε, κυρίως στον ημιτελικό με το Βέλγιο. Είχε πίστη στην κατάκτηση, είχε έναν προπονητή που εμπνέει σεβασμό σε όλα τα διαφημισμένα και ακριβοπληρωμένα της αστέρια. Εναν προπονητή που έγινε πρωταθλητής κόσμου ως παίκτης το 1998 και ως προπονητής είκοσι χρόνια αργότερα. Μα πάνω απ’ όλα είχε έναν και μοναδικό στόχο. Την κατάκτηση του τροπαίου. Με τίποτα λιγότερο δεν θα έφευγε ευχαριστημένη από τη Ρωσία. Τελεία και παύλα.
Νίκος Κιτσιγιάννης
Η ποιότητα νίκησε
Η Γαλλία είναι από χθες για δεύτερη φορά στην ιστορία της παγκόσμια πρωταθλήτρια, κατακτώντας δίκαια, εκτιμώ, το Μουντιάλ της Ρωσίας. Οντας η πληρέστερη ομάδα του Μουντιάλ.
Η Κροατία κατέθεσε και χθες ψυχή στο γήπεδο, όμως δεν ήταν αρκετή για να υπερνικήσει την ποιότητα των Γάλλων. Που είναι σαφέστατα μεγαλύτερη. Παρότι οι Κροάτες ήθελαν όσο τίποτα το Αγιο Δισκοπότηρο, φάνηκε πως αυτό δεν μπορούσε να καταλήξει κάπου αλλού εκτός από το Παρίσι.
Ακόμα και όταν οι Κροάτες αντέδρασαν και ισοφάρισαν, φάνηκε πως δεν έχουν όλα όσα χρειάζονταν για να κάνουν την υπέρβαση. Διότι τέτοια θα ήταν η κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Η Γαλλία άξιζε 100% τον τίτλο και δικαίως βρίσκεται από χθες ξανά στην κορυφή του κόσμου, 20 χρόνια μετά την πρώτη μεγάλη κούπα της.
Γιάννης Λαμπίρης
Νεανικός ενθουσιασμός
Στα γήπεδα της Ισπανίας το 1982 και του Μεξικού το 1986 εμφανίστηκαν δύο από τις κορυφαίες βερσιόν της Εθνικής Γαλλίας στην Ιστορία που πρόσφεραν πλούσιο θέαμα και συγκινήσεις με μια σειρά εξαιρετικών παικτών.
Πλατινί, Αμορός, Τρεζόρ, Ζιρές, Ζεγκινί, Τιγκανά, Ροστό, Σιξ, Μποσίς, Φερναντέζ, Στοπιρά, οι περισσότεροι μέλη της πρωταθλήτριας Ευρώπης του 1984, αλλά Μουντιάλ δεν πήραν ποτέ αφού ήταν ρομαντικοί και περισσότερο αφελείς.
Δεν ήταν κυνικοί όπως η Γαλλία του 1998, ωστόσο η φετινή που μπορεί να μην είχε έμπειρους σταρ όπως πριν από είκοσι χρόνια (Μπαρτέζ, Ζιντάν, Ντεσάν, Μπλαν, Ντεσαγί, Λιζαραζού, Καρεμπέ, Τζορκαέφ) αλλά είχε νεανικό ενθουσιασμό, ομαδικό πνεύμα, άφθονο ταλέντο και κυρίως ήταν ρεαλίστρια, δίκαια πήρε το τρόπαιο.
Αν και θα μείνουμε με την απορία, τι θα βλέπαμε σε έναν ημιτελικό Γαλλίας – Βραζιλίας;
Xριστόφορος Ευαγγελάτος
Η πιο συμπαγής
Η Γαλλία είναι πανάξια η νέα παγκόσμια πρωταθλήτρια μετά την εντυπωσιακή επικράτησή της στον τελικό επί της Κροατίας και κανείς δεν μπορεί ν’ αμφισβητήσει πως στα γήπεδα της Ρωσίας αποδόθηκε ποδοσφαιρική δικαιοσύνη. Η ομάδα με το πληρέστερο ρόστερ κατάφερε να κατακτήσει το Μουντιάλ γιατί είχε δύο πολύ σημαντικά πλεονεκτήματα. Από την μια πλευρά ατομικό ταλέντο στις περισσότερες θέσεις της εντεκάδας και από την άλλη μια εξαιρετική ομαδική τακτική σε όλα τα παιχνίδια που έδωσαν οι Tρικολόρ στη διοργάνωση. Αν προσθέσει κάποιος και το πολύ καλό κοουτσάρισμα του Ντιντιέ Ντεσάν, τότε γίνεται εύκολα αντιληπτό πως η Γαλλία πήρε δίκαια το βαρύτιμο τρόπαιο. Ηταν η πιο συμπαγής ομάδα της διοργάνωσης και πέτυχε τον στόχο της κατορθώνοντας να εκμεταλλευτεί όλα της τα όπλα.
Γιώργος Νασμής
Αποδείχθηκε πανάξια
Ισως είναι η πιο εύκολη ερώτηση που καλούμαι να απαντήσω για το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας: Ναι, η Γαλλία είναι πανάξια παγκόσμια πρωταθλήτρια. Είναι η τρίτη φορά στην 88χρονη ιστορία της διοργάνωσης που μια ομάδα κατακτά το τρόπαιο με τόσο εμφατικό τρόπο. Στις δύο προηγούμενες, το 1958 και το 1970, πρωταγωνίστρια ήταν η ομάδα της Βραζιλίας του Πελέ.
Μπορεί να αμφισβητήθηκε ο τρόπος που αγωνίστηκαν οι Μπλε, αλλά όλοι αναγνωρίζουν τον χαμαιλεοντισμό τους, αυτή την εκπληκτική προσαρμοστικότητα που επέδειξαν στις ανάγκες κάθε αγώνα.
Μια ομάδα που διέθετε όλα τα εργαλεία για να τελειώνει τη δουλειά με τον καλύτερο τρόπο χωρίς να αφήνει πίσω της σκουπίδια. Αυτή η Γαλλία είχε τη σφραγίδα του κάποτε «νεροκουβαλητή» των αγωνιστικών χώρων και γνωστού ως «τυχεράκια» Ντιντιέ Ντεσάν. Allez les bleus.
