Με την κατάτμηση της Β’ Περιφέρειας της Αθήνας δεν λύθηκε μόνο ένα χρόνιο ζήτημα. Εγινε κι ένα βήμα στην κατεύθυνση της συναίνεσης. Και είναι ευχής έργον ότι έγινε μολονότι η κυβέρνηση τριχοτόμησε τη μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας με κριτήρια όχι αμιγώς γεωγραφικά αλλά κομματικά: κάπως έτσι, η Καισαριανή «μετακόμισε» στον Νότο και η Νέα Φιλαδέλφεια στον Βορρά.
Εστω κι έτσι, αυτό που θα ανέμενε κανείς τώρα, οι πολίτες αυτής της χώρας που έχουν γίνει μάρτυρες πολλών ανώφελων αν όχι επιζήμιων συγκρούσεων ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις, είναι να γίνουν και άλλα βήματα στην ίδια κατεύθυνση. Και το βάρος αυτής της πορείας πέφτει πρωτίστως στους ώμους της κυβέρνησης –μιας κυβέρνησης που όχι μόνο δεν συναίνεσε σε τίποτε όσο ήταν η ίδια στην αντιπολίτευση, αλλά ακόμη και σήμερα συνηθίζει να αντιπολιτεύεται την τωρινή αντιπολίτευση και να δηλητηριάζει το πολιτικό κλίμα πολλές φορές λασπομαχώντας.
Η ψήφος των Ελλήνων του εξωτερικού θα μπορούσε να είναι το επόμενο κεφάλαιο της εφαρμοσμένης συναίνεσης. Το βήμα αυτό είναι απαραίτητο να γίνει. Οχι μόνο επειδή οι πολιτικές δυνάμεις πρέπει επιτέλους να μάθουν να συνεννοούνται σε ζητήματα που αν μη τι άλλο άπτονται της κοινής λογικής. Αλλά κι επειδή δεν νοείται μια ευρωπαϊκή δημοκρατία να στερεί από μερίδα των πολιτών της δικαιώματα που άλλες χώρες, όχι και τόσο δημοκρατικές, αναγνωρίζουν και παρέχουν στους δικούς τους πολίτες.
Δικαιολογίες πλέον δεν υπάρχουν. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης έδειξαν τον δρόμο. Ηρθε η ώρα να τον ακολουθήσει και η κυβέρνηση.
