Είναι φανερό ότι το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας θα περάσει στην Ιστορία ως ένα από τα δικαιότερα όλων των εποχών, διεκδικώντας μάλιστα ακόμα και τον τίτλο του κορυφαίου σε αυτόν τον τομέα. Η είσοδος του VAR και φυσικά η Goal Line Technology έπαιξαν καθοριστικό ρόλο, ενώ και ο Τζιάνι Ιφαντίνο, ο νέος ισχυρός άνδρας της FIFA, ήθελε να αποδείξει ότι δεν είναι… Σεπ Μπλάτερ.

Η παρέμβαση της διαιτησίας ήταν ελάχιστη και δεν έπαιξε καθοριστικό ρόλο όπως σε περασμένα Παγκόσμια Κύπελλα, ούτε υπήρξαν σκιές.

Προερχόμενος από την οικογένεια της UEFA, στην οποία δούλευε για δύο δεκαετίες, είχε αυτή τη νοοτροπία, αφήνοντας τα πράγματα να εξελιχθούν όσο το δυνατόν πιο αυθόρμητα.

Δεν είναι τυχαίο ότι το Euro έχουν κατακτήσει τόσο η Ελλάδα όσο και η Δανία, αλλά και η Τσεχοσλοβακία, ενώ στο Μουντιάλ πάντα εναλλάσσονται συγκεκριμένες παγκόσμιες πρωταθλήτριες (με Αγγλία, Ισπανία και Γαλλία να είναι οι μόνες της οκτάδας, με μία μόνο κατάκτηση).

Το μεγάλο στοίχημα του Ιφαντίνο πλέον, για να κάνει ακόμα πιο αξιόπιστη την κορυφαία διοργάνωση του κόσμου, θα είναι να βάλει άλλη μια πινελιά α λα UEFA.

Μετά την ολοκλήρωση των ομίλων, να υπάρχει κλήρωση για τη φάση των 16 (τουλάχιστον), δίνοντας πάντως πλεονέκτημα στις ομάδες που τερμάτισαν πρώτες στον όμιλό τους να παίζουν με αντίστοιχες δεύτερες.

Η αλήθεια είναι ότι η κατάρτιση του δέντρου των διασταυρώσεων από πριν μπορεί να βγάζει και κάποια ελκυστικά ζευγάρια (καθώς πλέον δεν βγαίνουν τόσο άνετα όλα τα φαβορί πρώτα), όμως δίνει και το δικαίωμα σε επιλογές αντιπάλων ξεκάθαρα, ιδιαίτερα στις ομάδες των τελευταίων ομίλων αλφαβητικά, που παίζουν τις τελευταίες δύο ημέρες και γνωρίζοντας σχεδόν απόλυτα τις δύο πλευρές των διασταυρώσεων.

Οπως φέτος όπου η μία θύμιζε «φτωχό» Euro (Ισπανία, Ρωσία, Κροατία, Δανία, Σουηδία, Ελβετία, Αγγλία, Κολομβία) και η άλλη Παγκόσμιο Κύπελλο (Αργεντινή, Γαλλία, Βραζιλία, Μεξικό, Βέλγιο, Ιαπωνία, Ουρουγουάη και Πορτογαλία).