Με το που τελείωσε το πρώτο ημίχρονο και κλήθηκε να δώσει μια συνέντευξη-αστραπή μπροστά στην κάμερα της Cosmote TV, δεν του ‘βγαιναν όχι οι κουβέντες, αλλά ούτε καν οι ανάσες. Ο λόγος; Κάτω από την πίεση και την αδήριτη ανάγκη της νίκης, της ισοφάρισης και του δικαιώματος στην πέμπτη παρτίδα, ο Τζαμέλ ΜακΛιν έπαιξε όντως χωρίς ανάσα!

Αίφνης, λοιπόν, ο Ολυμπιακός που είναι εξαρτημένος σε μεγάλο βαθμό από τους έλληνες παίκτες του και δη από τους Διόσκουρους Σπανούλη και Πρίντεζη (όχι πως απογαλακτίσθηκε, αλλά) βρήκε ισχυρά ερείσματα κι από αλλού: από τον Στρέλνιεκς, από τον Ρόμπερτς και κυρίως από τον ΜακΛιν, που όντως έκανε το παιχνίδι της ζωής του. Ή –για να το χοντρύνω ακόμη περισσότερο –εμφανίστηκε λες και έπαιζε το τελευταίο ματς της ζωής του!

Τα σκάρτα 21 λεπτά στα οποία έμεινε πάνω στο παρκέ ο νεοϋορκέζος σέντερ τα τρύγησε όσο καλύτερα μπορούσε με 20 πόντους, 5 ριμπάουντ, 2 ασίστ, λυσσασμένη άμυνα, τρέξιμο πάνω-κάτω και το πάθος που ανέβλυζε κάθε κίνησή του. Το αποτέλεσμα; Οχι μονάχα μπήκε στην εξίσωση για πρώτη φορά σε αυτή τη σειρά των τελικών, αλλά υπήρξε κιόλας ο πολιορκητικός κριός με τον οποίο ο Ολυμπιακός κατάφερε το καίριο κτύπημα προς τον Παναθηναϊκό στον χθεσινό υπέρ βωμών και εστιών αγώνα.

Μεταμορφώσεις

Ολη τη σεζόν ο ΜακΛιν πορεύεται με τη λογική του ΠΡΟΠΟ: πότε ένα, πότε δύο, πότε χι! Οι οβιδιακές μεταμορφώσεις του και συνήθως επί τα χείρω και όχι επί τα βελτίω, δεν εικονογραφούν ακριβώς τον παίκτη που θα μπορούσε να εγγυηθεί για την αξιοπιστία της frontline των Πειραιωτών, δίπλα στον Μιλουτίνοφ. Φάνηκε κιόλας αυτό στη μοιραία σειρά των πλέι οφ της Ευρωλίγκας με τη Ζαλγκίρις Κάουνας, απόντος του σέρβου ομόλογού του.

Χθες ο εστεμμένος στην Ιταλία με την Αρμάνι Μιλάνο και πρώην συμπαίκτης του Ματ Λοτζέσκι στην Οστάνδη εδέησε να επανεμφανιστεί. Και μάλιστα χωρίς ανάσα!