Αν το ποδόσφαιρο είναι γιορτή, ο τελικός του Τσάμπιονς Λιγκ είναι Πάσχα και Χριστούγεννα μαζί. Θα πει κάποιος κι ο τελικός του Euro; Ο τελικός του Μουντιάλ; Θα σας πω. Στο Τσάμπιονς Λιγκ παίζουν ομάδες. Το γήπεδο το γεμίζουν οπαδοί. Ανθρωποι του ποδοσφαίρου. Που αγαπάνε με πάθος και φανατισμό τις ομάδες τους. Που χτυπάνε τα πόδια τους και κάνουν τις εξέδρες να τρέμουν. Τις εθνικές ομάδες τις ακολουθούν τουρίστες. Που πηγαίνουν εκδρομή μαζί με την οικογένειά τους. Που έχουν την οικονομική δυνατότητα να κάνουν ένα ωραίο ταξίδι και να το συνδυάσουν με το ποδόσφαιρο. Στην Πορτογαλία, στο Euro του 2004, αυτοί που είχαν ταξιδέψει αποκλειστικά για το ποδόσφαιρο ήταν οι Εγγλέζοι. Κανείς άλλος. Στον τελικό του Μουντιάλ, Ιταλία – Γαλλία, το 2006 στο Βερολίνο, ακριβώς πίσω μας ήταν πατέρας – γιος Ιταλοί. Στα πέναλτι μας ρωτούσαν κάθε φορά ποιος ήταν ο εκτελεστής. Δεν ήξεραν τον Ντελ Πιέρο και τον Πίρλο.

Οπαδοί

Στον τελικό του Μουντιάλ, η πλειονότητα των θεατών είναι οι καλεσμένοι των χορηγών. Στο Τσάμπιονς Λιγκ, ζει και βασιλεύει ο οπαδός. Οι ορδές που γεμίζουν τσάρτερ και φεύγουν τα ξημερώματα της επόμενης μέρας. Είτε χαρούμενοι, είτε ταλαιπωρημένοι και διαλυμένοι από την ήττα. Οπαδοί. Οχι σαν τα δικά μας τα ρεμάλια, που έχουν προτεραιότητα το νταηλίκι και τον τσαμπουκά. Σχετικά με το ματς απόψε στο Κίεβο, κάνε με προφήτη να σε κάνω πλούσιο. Εύλογα ελαφρύ φαβορί η Ρεάλ. Αλλες ομάδες, τους παίζουν τους τελικούς. Η Βασίλισσα, τους κερδίζει. Κάνε ζάφτι όμως εσύ τη Λίβερπουλ. Αυτό που είδαμε στην Κωνσταντινούπολη, γίνεται μία φορά στα εκατό χρόνια. Κατά κάποιον τρόπο σχετικά με το τι θα γίνει σήμερα, ο φάκελος είναι κλειστός. Και οι δύο ομάδες, καθώς δεν είχαν να δώσουν δύσκολα παιχνίδια το τελευταίο διάστημα, κρύφτηκαν. Η Λίβερπουλ λιγότερο, πολύ περισσότερο η Ρεάλ, με τον Ζιντάν (φωτογραφία κάτω) να κάνει εκτεταμένο ροτέισον.

Ταχύτητα

Η Ρεάλ κομπλέ, είναι καλύτερη. Υπερέχει σε κλάση, σε ποιότητα. Η τριάδα Κασεμίρο, Μόντριτς, Κρος στα χαφ δεν παίζεται από τους τρεις αντίστοιχους της Λίβερπουλ. Η τριάδα Ρονάλντο, Ισκο, Μπενζεμά μπροστά, σκοτώνει. Αν πάει το παιχνίδι σε χαμηλό ρυθμό, η Λίβερπουλ δεν έχει τύχη. Η ποιότητα των Μαδριλένων θα υπερισχύσει. Ατού της Λίβερπουλ, η ταχύτητα των τριών επιθετικών της, Σαλάχ, Μανέ, Φιρμίνο. Να πιέζουν, να κλέβουν μπάλες, να εκμεταλλεύονται λάθη και να βρίσκουν χώρους. Ολα αυτά, όπως είπαμε όμως, προϋποθέτουν ανοιχτό παιχνίδι με ένταση και υψηλό ρυθμό. Η άμυνα με την προσθήκη του Φαν Ντάικ τον Ιανουάριο έδεσε. Η αδυναμία της Λίβερπουλ στα χαφ, προϋποθέτει το ανοιχτό παιχνίδι που προαναφέραμε. Είναι δεδομένο ότι ο Ζιντάν, σε ό,τι έχει να κάνει με τη Ρεάλ, θα πάει το ματς στο ρελαντί. Ο Κλοπ (φωτογραφία πάνω) ευθύς εξ αρχής θα πιέσει.

Μονοκόμματο

Οταν λέμε Ζιντάν, μιλάμε για τη ζωντανή ιστορία του Τσάμπιονς Λιγκ. Σαν ποδοσφαιριστής, σαν προπονητής. Από το 2001, στο Μιλάνο, έχω βρεθεί σε 15 τελικούς. Αν μιλάμε για στιγμές, το μονοκόμματο του Ζιζού στον τελικό της Γλασκώβης το 2002 ήταν έργο τέχνης. Αν μιλήσουμε για ομάδες θα πρέπει να πούμε για την Μπαρτσελόνα. Οχι του 2015 στο Βερολίνο, στο 3-1 κόντρα στη Γιουβέντους. Ούτε του 2006 στο Παρίσι στο 2-1 με την Αρσεναλ. Η μεγάλη Μπαρτσελόνα που είδαμε ήταν του 2009 και του 2011. Η Μπαρτσελόνα του Γκουαρντιόλα. Στη Ρώμη και στο Λονδίνο, στο 2-0 και στο 3-1 αντίστοιχα επί της Γιουνάιτεντ. Αν μιλήσουμε για παιχνίδια, το Λίβερπουλ – Μίλαν το 2005 στην Κωνσταντινούπολη πραγματικά δεν έχει ξαναγίνει. Το 3-0 της Μίλαν στο 44′ να γίνεται σε έξι λεπτά 3-3 κι η Λίβερπουλ να το σηκώνει στα πέναλτι.

Παιδεία

Η λεπτομέρεια. Το 2012, στο Μόναχο, στα στελέχη της UEFA επικρατούσε ανησυχία. Ηταν η πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία του θεσμού που ο τελικός διεξαγόταν στην έδρα μιας εκ των δύο φιναλίστ. Το Μπάγερν – Τσέλσι στο Μόναχο, στο Αλιάντς Αρένα. «Τι θα γίνει αν το χάσει η Μπάγερν»; Από το πρωί στους δρόμους και τις πλατείες της πόλης έρρεαν τα ποτάμια με την μπίρα. Το ματς τελειώνει 1-1, η Μπάγερν που ήταν ανώτερη χάνει 4-3 στα πέναλτι και το Κύπελλο το σηκώνει ο Ντρογκμπά. Μέσα στο γήπεδό της. Αργά μετά τα μεσάνυχτα, οι Γερμανοί εξουθενωμένοι, απογοητευμένοι, αποκαμωμένοι, ξαναβλέπουν στις γιγαντοοθόνες στις καφετέριες τα highlights του ματς. Δίπλα τους περνάνε, φωνάζουν, τραγουδάνε, πανηγυρίζουν οι λονδρέζοι οπαδοί. Δεν άνοιξε στην κυριολεξία μύτη. Η γερμανική παιδεία και πειθαρχία είχαν νικήσει.

Εμπειρία

Ξανά στο παιχνίδι. Τεράστιο πλεονέκτημα για τη Ρεάλ η εμπειρία. Αυτή η ομάδα έφτασε στους τρεις από τους τέσσερις τελευταίους τελικούς και τους πήρε. Τους δύο μ’ αυτόν τον προπονητή. Τεράστιο ντεζαβαντάζ για τη Λίβερπουλ, το μικρό ρόστερ. Δεν έχει στην κυριολεξία ούτε μία αλλαγή. Η πρώτη της Ρεάλ είναι ο Μπέιλ.

Τελευταία Νέα