Ελλείψεις στα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ

Κύριε Διευθυντά,

Υπήρξα ασθενής με καρκίνο του μαστού και υποβλήθηκα σε χημειοθεραπείες κατά τη διάρκεια του 2014. Για τα φάρμακα που μου χορηγήθηκαν ουδέποτε πλήρωσα κάποιο πόσο και τα προμηθευόμουν ανελλιπώς από κεντρικό φαρμακείο του ΕΟΠΥΥ.

Η διαδικασία της προμήθειας των φαρμάκων δεν είναι βέβαια εύκολη, καθώς οι ασθενείς ή όποιοι συγγενείς τους μπορούν παραμένουν για ώρες στην ουρά προκειμένου να εξυπηρετηθούν. Αυτό όμως είναι μια άλλη συζήτηση σχετικά με τη σκοπιμότητα της φύλαξης των φαρμάκων στα νοσοκομεία, κάτι που η πρόσφατη ειδησεογραφία έδειξε ότι κρύβει άλλου είδους κινδύνους.

Η δεύτερη περίπτωση αφορά την κατάσταση της μητέρας μου, η οποία έχει διαγνωσθεί με πολυνευρίτιδα, μια νευρολογική πάθηση που προκαλεί ατονία των νεύρων σε διάφορα σημεία του σώματος, με αποτέλεσμα να περιορίζεται σημαντικά η δυνατότητα κίνησης του ασθενούς, μέχρι και του σημείου ο ασθενής να μην μπορεί να κινηθεί καθόλου.

Για την πάθηση αυτή λαμβάνει με ιατρική συνταγή από τα κεντρικά φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ τα φάρμακα Humaglobin ή Privigen, τα οποία χορηγούνται και σε ασθενείς πάσχοντες από σκλήρυνση κατά πλάκας. Από τις 10 Απριλίου 2018 τα φάρμακα αυτά είναι σε έλλειψη και δεν προβλέπεται να τα προμηθευτούν τα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ πριν από τον Ιούνιο 2018! Να σημειώσω εδώ ότι οι θεραπείες αυτές γίνονται συνήθως μία φορά τον μήνα, ανάλογα βέβαια, με τις ανάγκες του κάθε ασθενούς.

Υπάρχουν λοιπόν σήμερα ασθενείς που βρίσκονται ήδη δύο μήνες σε κακή κατάσταση λόγω της παύσης της θεραπείας τους και η απάντηση που παίρνουν από τα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ είναι ότι δεν ξέρουν πότε θα προμηθευτούν τα φάρμακα, ούτε σε τι ποσότητα, το οποίο σημαίνει ότι τελικά θα διατεθούν με την –εκπληκτική –μέθοδο «όποιος προλάβει»!

Δεν είναι η πρώτη φορά που υπάρχει αυτή η έλλειψη, έχει ξανασυμβεί και κατά το 2017, ωστόσο οι καθυστερήσεις ήταν μίας-δύο εβδομάδων. Τώρα πλέον η κατάσταση είναι απελπιστική!

Εντατικά μαθήματα αντιπολίτευσης

Κύριε Διευθυντά,

Από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο την περασμένη εβδομάδα ξεκίνησε τα εντατικά μαθήματα αντιπολίτευσης ο ΣΥΡΙΖΑ. Με συνεχείς αρνήσεις ψήφου κατά δικαίων και αδίκων.

Και καλά να απέχει από το Ψήφισμα κατά της Βενεζουέλας, που υπερψηφίστηκε με συντριπτική πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο την περασμένη εβδομάδα, για να μην στενοχωρήσει τον «δοκιμαζόμενο σύντροφο» Μαδούρο. Αλλά να μην ψηφίσει και την πολύ θετική έκθεση του ΕΛΚ για τη θέσπιση ειδικής στήριξης της κτηνοτροφίας και για την ενίσχυση των συνδεδεμένων επιδοτήσεων; Μια έκθεση που στηρίζει και ενισχύει την κτηνοτροφία, έναν χειμαζόμενο στην Ελλάδα κλάδο, και ψηφίστηκε με μεγάλη πλειοψηφία (507 υπέρ, 112 κατά και 27 αποχή).

Πέτρος Μαθιουδάκης

Κύριε Διευθυντά,

Εκατομμύρια πολίτες παρακολούθησαν τον τελικό του «Master Chef», όπου μια ομάδα 20 νεαρών συμμετείχε σε μια διαδικασία ανάδειξης του πρώτου μάγειρα της Ελλάδος.

Τρεις κριτές, κορυφαίοι στο είδος τους, έκριναν τους διαγωνιζόμενους δίκαια και αυστηρά. Τα κριτήρια αξιολόγησης των πιάτων που παρουσίαζαν ήταν η γεύση, η εμφάνιση, η δημιουργία, η πρωτοτυπία, η καινοτομία, η ισορροπία των υλικών και το σωστό μαγείρεμά τους και όλα μαζί σε ένα πλαίσιο κανόνων και χρονικών περιθωρίων. Ο νικητής ένας. Και οι άλλοι; Απλώς χαμένοι;

Ο νικητής πήρε τον τίτλο του πρώτου «Master Chef». Ο δεύτερος έγινε ένας δυσεύρετος μεγάλος μάγειρας. Οι υπόλοιποι, αναγνωρίσιμοι πλέον, ήδη δέχονται προτάσεις για εργασία σε μεγάλα ξενοδοχεία ή εστιατόρια. Το κανάλι εισέπραξε περισσότερα χρήματα από τις διαφημίσεις, οι διαφημιζόμενες εταιρείες περισσότερους πελάτες, το κράτος περισσότερα έσοδα για άσκηση κοινωνικής πολιτικής και οι τηλεθεατές δωρεάν μαθήματα μαγειρικής και αρκετές ώρες ψυχαγωγίας. Ποτέ ο υγιής ανταγωνισμός με ίσους κανόνες δεν λειτούργησε για να εξοντώσει τον αντίπαλο, αλλά για να τον κάνει καλύτερο. Ενας νικητής, όλοι κερδισμένοι!!!

Αυτό το πλεονέκτημα έχει ο καπιταλισμός που μπορεί από κάτι απλό να κεφαλαιοποιεί την ιδέα, να δημιουργεί ευκαιρίες, να παράγει πλούτο και να τον αναδιανέμει, με έναν τρόπο που κανείς γραφειοκράτης του κεντρικού σχεδιασμού δεν θα μπορούσε να το καταφέρει τόσο γρήγορα, τόσο εύκολα, αποτελεσματικά και με το ελάχιστο κόστος.

Θεωρητικά, ένα αντίστοιχο παιχνίδι σε κράτος με υπαρκτό, ή σε ανοικοδόμηση, σοσιαλισμό δεν θα μπορούσε ποτέ να υπάρξει, γιατί η δομή της παραγωγής του είναι τέτοια που φέρει τους πολίτες στην αγωνία, όχι πώς θα εμφανίσουν ένα πιάτο, αλλά πώς θα το γεμίσουν.

Αντώνης Κρούστης

Λύση από τον λαό

Κύριε Διευθυντά,

Ζητήματα που δεν κλείνουν. Ή ο τρόπος που επιδιώκεται γι’ αυτό είναι λάθος. Και ο χρόνος δεν πρέπει να χάνεται. Η λύση θα δοθεί από τον λαό στην Ελλάδα.

Βασιλική Δημακάκου

Το πάθημα των Θρησκευτικών

Κύριε Διευθυντά,

Οι πρόσφατες αποφάσεις του ΣτΕ για τα Θρησκευτικά ταράζουν τα νερά του θρησκευτικού κρατικισμού, του φαινομένου εκείνου που θέλει το μεν κράτος να ορίζει το αντικείμενο της θρησκευτικής παιδείας αυτόνομα και ιδεολογικά, τον δε εκκλησιαστικό θεσμό να δρα εκπτωτικά σε σχέση με το αντικείμενο της θεολογικής επιστήμης.

Το ΣτΕ, επιβεβαιώνοντας τη συνταγματική σχέση του μαθήματος των Θρησκευτικών με τον προορισμό που προβλέπει το Σύνταγμα γι’ αυτό, προτείνει στον ζωντανό φορέα της θεολογικής παράδοσης του τόπου, την Ορθόδοξη Εκκλησία, να προκρίνει ως γνωστικό αντικείμενο την ιστορία της διαχρονίας της στον τόπο της, στον τόπο που αυτή εκδιπλώθηκε δημιουργώντας τον μνημειακά αδιάλειπτο πολιτισμό της. Ενώ η απόφαση – πρόταση αυτή του ΣτΕ γίνεται ευχερής σε δύσκολους για τον τόπο και την απόδοση της (ουσιαστικής πράξης) δικαιοσύνης καιρούς, η θεολογική επιστημονική κοινότητα δείχνει, ανέτοιμη να ανταποκριθεί στην ανάγκη να υποστηρίξει την επιστημονική της υπόσταση «τη αληθεία διαχρωμένη». Εγκλωβισμένη η κοινότητα αυτή σε ιδεολογισμούς, ή στην πίεση που ασκούν οι εξουσιαστικοί φορείς τους, αντί να υποστηρίξει την αναγκαιότητα σύνδεσης της θεολογικής επιστήμης με την παιδεία, μέσα από την πρόκριση της «ιστορικής αδιαπτωσίας», στέκεται περιδεώς μπροστά στην «άνωθεν» επιβολή μιας ασύνδετης με την ιστορία του τόπου μας θρησκειο-εννοιο-λατρείας. Ως εκ τούτου υποτάσσεται στην πολιτική συνθήκη των εξουσιαστών που αποδομούν την υπόσταση του θεολογικού επιστητού. Ο εξουσιασμός, απ’ όπου κι αν προέρχεται, αδιαφορεί για το κοινό αίτημα. Απαξιώνει το γνήσιο εκτύπωμα και το αποτύπωμα της ορθόδοξης παράδοσης.

Η εκκλησιαστική Ιστορία θα κρίνει τους θεσμοκράτες που νομίζουν οτι κρατούν δέσμια τη Χάρη της ορθόδοξης πνευματικότητας για χάρη της ανταλλακτικής δόξας. Το πάθημα των Θρησκευτικών, καταπώς πιστεύω, έγινε νομικό μάθημα..! Το μάθημα των Θρησκευτικών θα γίνει χαρισματικό πάθημα; Ιδωμεν…

Ιωάννης Κουρεμπελές