Ο Λουί Μπακαλόφ, που πέθανε σε ηλικία 84 ετών, μπορεί να κέρδισε το Οσκαρ μουσικής (για τη μουσική του υπέροχου «Il postino») το 1991, αλλά εργαζόταν σκληρά για τον ιταλικό (και γαλλικό) κινηματογράφο από τη δεκαετία του 1950. Αλλωστε, η πρώτη του υποψηφιότητα ήρθε το 1967 για το «Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο» του Πιέρ Πάολο Παζολίνι. Ο βουλγαρικής καταγωγής γεννημένος στο Μπουένος Αϊρες συνθέτης μετανάστευσε μικρός στην Ιταλία, και σύντομα ξεχώρισε, αρχικά ως μέγας πιανίστας, γράφοντας διαρκώς τραγούδια για εκκολαπτόμενους καλλιτέχνες και δίνοντας μια σειρά συναυλιών. Σύντομα αποτέλεσε μέλος μιας μεγάλης ομάδας που τροφοδοτούσε την ανερχόμενη κινηματογραφική βιομηχανία, μαζί με τους Κάρλο Ρουστιτσέλι, Φάμπιο Φρίτσι, Αρμάντο Τροβαγιόλι, Ριζ Ορτολάνι, Πίνο Ντονάτζιο, Νικόλα Πιοβάνι, Μπρούνο Νικολάι και, φυσικά, τον Ενιο Μορικόνε. Δική του ήταν η μουσική στην «Πόλη των Γυναικών» του Φεντερίκο Φελίνι –ήταν η πρώτη του επιλογή, μετά τον θάνατο του επιστήθιου συνεργάτη του Νίνο Ρότα. Πολλά ήταν επίσης τα αστυνομικά αλλά και τα σπαγκέτι γουέστερν που έφεραν την υπογραφή του. Ο Κουέντιν Ταραντίνο, δηλωμένος οπαδός του, χρησιμοποίησε πολλά αποσπάσματα για τις ταινίες του, ανάμεσά τους το μουσικό θέμα του γουέστερν «Django» στο δικό του ομότιτλο φιλμ. Ετσι, με τη βοήθεια της αναβίωσης του βινυλίου, πολλοί οπαδοί της κινηματογραφικής μουσικής είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν τις συνθέσεις ενός παραλίγο αφανούς ήρωα του ιταλικού σινεμά. Α.Κ.

Τελευταία Νέα