«Για να μη γίνεις Ιαβέρης, πρέπει να ξεχωρίσεις τον Γιάννη Αγιάννη…»

Δεν είναι επαγγελματίας πολιτικός, αλλά έχει κλείσει ήδη δύο χρόνια στην Κλαυθμώνος, στο υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής. Ετσι, η επίθεση που δέχθηκε από την ομάδα των 53 και άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας δεν ήταν έκπληξη για τον Γιάννη Μουζάλα. Η πολιτική που ακολούθησε εξαρχής στον τομέα του Προσφυγικού και Μεταναστευτικού –όπως ο ίδιος τονίζει στους συνομιλητές του, χρησιμοποιώντας πάντοτε και τους δύο όρους, ώστε να διαχωρίσει τους πρόσφυγες από τους μετανάστες –έρχεται σε σύγκρουση με όσα ευαγγελίζεται ο «ΣΥΡΙΖΑ του 4%».

Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι την πιο θερμή υποδοχή τού επιφύλαξε η προκάτοχός του στο υπουργείο, Τασία Χριστοδουλοπούλου, η οποία επί θητείας της είχε πει για τους πρόσφυγες το περίφημο «λιάζονται και εξαφανίζονται». Ουδέποτε όμως ο Γιάννης Μουζάλας –τουλάχιστον δημοσίως –μίλησε αρνητικά για εκείνη. Αλλά η πολιτική που υπερασπίζονται η Τασία Χριστοδουλοπούλου και άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που εμφανίζονται ευαίσθητα με τα ανθρώπινα δικαιώματα και το Προσφυγικό, όπως ο Πάνος Λάμπρου, είναι η λεγόμενη πολιτική των ανοιχτών συνόρων (free borders). Για την οποία ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής προειδοποιεί πως θα μπορούσε να καταστήσει την Ελλάδα στο τέλος της ημέρας μια αποθήκη ψυχών και όχι να τη μετατρέψει σε «παράδεισο» για πρόσφυγες και μετανάστες, όπως οραματίζονται οι υποστηρικτές της.

Η αντιπαράθεση λοιπόν λαμβάνει έτσι και ιδεολογικό υπόβαθρο, αλλά το όνομα «Μουζάλας» φιγουράριζε πρώτο στη λίστα όσων είχαν παράπονα από τους υπουργούς σε αρκετές κομματικές συνεδριάσεις. Μολαταύτα, ο ίδιος επέλεξε συνειδητά να μείνει μακριά από έριδες, προσωπικές αντεγκλήσεις και κομματικές περιχαρακώσεις, δίχως να αρνείται πως από τα εφηβικά του κιόλας χρόνια είναι ενταγμένος στην Αριστερά και υπερήφανος ως υποστηρικτής της. Ομως, τονίζει πως «η πολιτική είναι συλλογική, δεν είναι του Μουζάλα», έχοντας –ή θέλοντας να έχει –την κάλυψη Τσίπρα.

Η κυβερνητική του πορεία ξεκίνησε στην υπηρεσιακή κυβέρνηση της Βασιλικής Θάνου τον Αύγουστο του 2015. Η πρόταση έγινε από τον Αλέξη Τσίπρα και ο Γιάννης Μουζάλας διέθετε τις συστάσεις του Προκόπη Παυλόπουλου. Γυναικολόγος-μαιευτήρας ων, είχε ασχοληθεί με το Μεταναστευτικό για περισσότερα από 25 χρόνια και είχε συμμετάσχει σε αρκετές αποστολές κοινωνικών κινημάτων σε Ασία και Αφρική, ενώ υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά στελέχη των Γιατρών του Κόσμου. «Τον νεκρό πρόσφυγα τον αγαπάς και κλαις εύκολα. Το δύσκολο είναι να αγαπήσεις και να σταθείς δίπλα στον ζωντανό πρόσφυγα», λέει, ενώ προειδοποιεί όσους αντιμετωπίζουν φοβικά τους μετανάστες: «Για να μη γίνεις Ιαβέρης, πρέπει να ξεχωρίσεις τον Γιάννη Αγιάννη…».

Δεν διστάζει να λέει την αλήθεια, όσο ωμή και… ενοχλητική κι αν είναι αυτή για τους συντρόφους του και τους συνεργάτες του, με τις «κακές γλώσσες» να του χρεώνουν τη σωρεία παραιτήσεων γενικών και ειδικών γραμματέων που έχει καταγραφεί στο υπουργείο του. Κατά τον ίδιο ευθύ τρόπο αποδέχεται και τις ευθύνες του, όπως είχε κάνει με τον Πάνο Καμμένο: ο υπουργός Αμυνας είχε αξιώσει την παραίτηση Μουζάλα, επειδή αποκάλεσε τα Σκόπια «Μακεδονία», απειλώντας να ρίξει την κυβέρνηση. Η συγγνώμη δόθηκε, αλλά δεν παραιτήθηκε. Ούτε όμως ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ έριξε την κυβέρνηση…

Συγγνώμη ζήτησε ο Γιάννης Μουζάλας και προχθές, στην επιτροπή της Βουλής, έχοντας απέναντί του τους δημάρχους των νησιών του Αιγαίου που σηκώνουν το βάρος του Προσφυγικού. «Δώστε μου το 20% της ευθύνης», τους είπε, έχοντας ήδη μοιραστεί από το καλοκαίρι με συνομιλητές του τις ανησυχίες του για το ξεχειμώνιασμα στα νησιά και την κακή κατάσταση στους περισσότερους καταυλισμούς. «Αγωνιζόμαστε να βελτιώσουμε τις συνθήκες διαβίωσης», λέει και ξαναλέει, αναμένοντας κονδύλια, προσλήψεις στο υπουργείο ή ακόμη και… αρμοδιότητες που καθυστερούν. Στέκεται δε ιδιαίτερα στη συμφωνία Ευρώπης – Τουρκίας: «Αν δεν υπήρχε αυτή, η Ελλάδα θα είχε επωμιστεί δυσανάλογο βάρος», υποστηρίζει, με την εκτίμηση να αποτελεί κόκκινο πανί για τους συντρόφους του… βαθέος ΣΥΡΙΖΑ.

Το ερώτημα που αρθρώνεται στα χείλη όλων μετά τη θυελλώδη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας είναι εάν θα εγκαταλείψει τελικώς τη θέση και την προσπάθειά του. Η πρόταση εκ μέρους της κυβέρνησης –καθώς ουδέποτε αυτοπροτάθηκε –για τη θέση του επιτρόπου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης μοιάζει ιδανική για τον ίδιο από όλες τις απόψεις. Και από πλευράς timing, μετά την ένταση των τελευταίων ημερών, και από πλευράς όσων θα κληθεί η Ελλάδα να αντιμετωπίσει, ενδεχομένως, τον χειμώνα. «Τα πράγματα είναι πάρα πολύ δύσκολα, αλλά θα τα καταφέρουμε», δηλώνει στα «ΝΕΑ», ενώ για την υποψηφιότητά του σημειώνει πως «είναι καθήκον και πρόκληση».

Ο ίδιος γνωρίζει, άλλωστε, καλύτερα από τον καθένα πως η αντιμετώπιση του Προσφυγικού και Μεταναστευτικού σε συνθήκες της μεγαλύτερης κρίσης μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο μοιάζει με πίθο των Δαναΐδων, ενώ δεν επιδιώκει κομματικά ή άλλα αξιώματα για να αισθάνεται την ανάγκη να απαντά διαρκώς στους επικριτές του ή να παζαρεύει στην Κουμουνδούρου…