Μπορεί να γίνονται κάποιες γκάφες στην τελετή απονομής των Οσκαρ, αλλά οι χολιγουντιανές ταινίες συνεχίζουν να προελαύνουν –τουλάχιστον στην Ευρώπη. Παρά τις πρωτοβουλίες και ρυθμίσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης τα τελευταία τριάντα χρόνια, οι ευρωπαϊκές ταινίες συνεχίζουν να διασχίζουν τα σύνορα της Ευρώπης λιγότερο συχνά σε σύγκριση με τις αμερικανικές. Κατά μέσο όρο, σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Οπτικοακουστικό Παρατηρητήριο, οι ευρωπαϊκές ταινίες που παρήχθησαν ανάμεσα στο 2005 και το 2014 προβλήθηκαν στις κινηματογραφικές αίθουσες 2,6 χωρών, ενώ των ΗΠΑ σε 9,7 χώρες. Επίσης, το 63% των ταινιών της ΕΕ κυκλοφόρησε μόνο σε μία χώρα, ως επί το πλείστον στην τοπική του αγορά. Το περίπου 80% των ταινιών της ΕΕ είχε προβληθεί σε δύο χώρες ή λιγότερο. Αντίθετα, το 80% των αμερικανικών ταινιών στο ίδιο διάστημα είχε κυκλοφορήσει σε 20 χώρες ή λιγότερο. Επίσης, οι ταινίες της ΕΕ αντιπροσώπευαν το 64% του συνολικού αριθμού των ταινιών που προβλήθηκαν στους ευρωπαϊκούς κινηματογράφους μεταξύ του 2005 και του 2014, αλλά αντιπροσώπευσαν μόλις το 27,4% των συνολικών εισαγωγών.

Από την άλλη πλευρά ο αριθμός των κινηματογραφικών εισιτηρίων στην ΕΕ αυξήθηκε κατά 16 εκατομμύρια εισιτήρια το 2016 σε σχέση με το 2015. Είναι αξιοσημείωτο ότι σε 19 χώρες της ΕΕ καταγράφηκε αύξηση των κινηματογραφικών εισιτηρίων το 2016. H Γαλλία, παρά το ότι είχε αρνητικούς ρυθμούς το 2015, το 2016 εμφάνισε αύξηση κατά 7,4 εκατ. εισιτήρια (3,6%). Σε όρους γεωγραφικής κατανομής, η αύξηση των κινηματογραφικών εισιτηρίων στην ΕΕ οφείλεται κυρίως στην Πολωνία (7,4 εκατομμύρια, +16,6%), Ισπανία (7,2 εκατομμύρια, +7,5%) και Ιταλία (5,8 εκατ., +5,4%). Η Γερμανία προς έκπληξη όλων εμφάνισε αρνητική μεταβολή (λιγότερα εισιτήρια κατά 18,1 εκατ., πτώση κατά 13%) και η Βρετανία κατά 2,1%, κόβοντας 3,7 εκατ. λιγότερα εισιτήρια στους κινηματογράφους.

Εκτός της ΕΕ, η Ρωσία επιβεβαίωσε τη θέση της ως η δεύτερη μεγαλύτερη κινηματογραφική αγορά στη Γηραιά Ηπειρο, καθώς πουλήθηκαν 191 εκατομμύρια εισιτήρια το 2016, εμφανίζοντας αύξηση κατά 9,6% σε σχέση το 2015. Επίσης, η Τουρκία, η έκτη μεγαλύτερη αγορά, παρά την εντυπωσιακή της πορεία τα τελευταία χρόνια, εμφάνισε πτώση, αφού οι πωλήσεις εισιτηρίων μειώθηκαν κατά 60,5 εκατ. (μείωση κατά 3,6% σε σχέση με το 2015). Από την άλλη πλευρά, η Νορβηγία παρουσίασε τη μεγαλύτερη άνοδο τα τελευταία 40 χρόνια, με τις πωλήσεις εισιτήριων να αυξάνονται κατά 13,1 εκατ. (9%).

Δεν αποτελεί όπως αναφέραμε έκπληξη ότι το μεγαλύτερο μέρος των φίλων του κινηματογράφου προτιμά τις χολιγουντιανές υπερπαραγωγές, όπως «Star Wars – The Force», «Jurassic World», «Πενήντα αποχρώσεις του Γκρι» ή «Furious 7». Ομως, εάν κανείς συγκρίνει τις αμερικανικές με τις ευρωπαϊκές ταινίες, θα διαπιστώσει ότι τα τελευταία χρόνια καταγράφεται μια μεταστροφή του κινηματογραφικού κοινού προς τις ταινίες ευρωπαϊκής προέλευσης. Το εκτιμώμενο μερίδιο αγοράς των ευρωπαϊκών ταινιών στην ΕΕ εκτιμάται ότι έχει αυξηθεί από 26% σε 33%. Στην πράξη, πρόκειται για το υψηλότερο επίπεδο από το 1996.

Γεγονός είναι ότι τα επίπεδα της ευρωπαϊκής παραγωγής αυξάνονται με σταθερούς ρυθμούς τις τελευταίες δεκαετίες. Η τάση αυτή συνεχίστηκε τα τελευταία χρόνια. Για παράδειγμα, ο αριθμός των ευρωπαϊκών ταινιών μεγάλου μήκους που παρήχθησαν το 2014 αυξήθηκε από 1.587 σε 1.603 ταινίες σε σύγκριση με το 2013. Είναι εμφανές ότι ο ευρωπαϊκός κινηματογράφος χρειάζεται κάτι παραπάνω από νέες παραγωγές, ψηφιακές οθόνες, κ.ο.κ. Χρειάζεται ταινίες που να έχουν σημεία αναφοράς στους περισσότερους Ευρωπαίους, όπως ακριβώς κάνουν οι αμερικανικές. Η λογική είναι αυτή του «χαμηλότερου κοινού παρονομαστή» (αν και μετά βδελυγμίας την απορρίπταμε πριν από δέκα χρόνια) και η λύση είναι στις συμπαραγωγές, έστω κι αν είναι αγγλόφωνες (προς απογοήτευση των γαλλόφωνων κριτικών του σινεμά).