Δυστυχώς, τόσο στη χώρα μας όσο και στο εξωτερικό, νέες εκδοτικές προσπάθειες αποτυγχάνουν να διατηρηθούν, ενώ πολλές «εν ζωή» εφημερίδες μετά δυσκολίας συντηρούν την έκδοσή τους. Δεν είναι άλλωστε λίγοι εκείνοι που προμηνύουν το «τέλος των εφημερίδων» και τις θεωρούν ως είδος καταδικασμένο, όπως οι δεινόσαυροι, προς εξαφάνιση στην εποχή των ψηφιακών Μέσων. Καλό όμως θα ήταν να αναλογιστούν, όπως και με την περίπτωση της τηλεόρασης, τι είδους ενημέρωση θα υπήρχε εάν δεν υπήρχαν οι εφημερίδες και οι δημοσιογραφικοί οργανισμοί που τις εκδίδουν. Στην Ελλάδα, για παράδειγμα, πολλοί λησμονούν ότι όχι μόνο ολόκληρες εκπομπές έχουν στηθεί από το περιεχόμενο των εφημερίδων, αλλά και τα κεντρικά δελτία ειδήσεων βασίζουν τη θεματολογία τους σε αυτή των εφημερίδων. Αλλά και τα ψηφιακά Μέσα συχνά πυκνά χρησιμοποιούν το υλικό των εφημερίδων. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πόσες φορές ένα κείμενο σε εφημερίδα αναπαράγεται σε διαφορετικά σάιτ. Ούτε είναι τυχαίο ότι πολλοί λοιδορούν τα pay-wall των εφημερίδων γιατί έχουν μάθει στην «κουλτούρα του τζάμπα», στην πράξη στην υφαρπαγή της εργασίας του άλλου. Αλλωστε, με τη λογική του «τζάμπα» ή στην καλύτερη περίπτωση των αμοιβών της «γαλέρας» δεν έχουν στηθεί τόσα «ψηφιακά μαγαζιά»; Οι παραδοσιακοί δημοσιογραφικοί οργανισμοί αποτελούν, καλώς ή κακώς, τα τελευταία οχυρά της εναπομείνασας ποιοτικής δημοσιογραφίας με ό,τι αυτό σηματοδοτεί.

Τελευταία Νέα