«Εχουμε μείνει πίσω τουλάχιστον διακόσια χρόνια, δεν έχουμε απολύτως τίποτα, δεν ξεκαθαρίσαμε τις σχέσεις μας με το παρελθόν. Το μόνο που κάνουμε είναι να φιλοσοφούμε, να παραπονιόμαστε πως η ζωή είναι πληκτική. Κι όμως είναι ολοφάνερο πως για ν’ αρχίσουμε να ζούμε σήμερα πρέπει να εξιλεωθούμε από το παρελθόν μας, να το ξεπεράσουμε και μπορούμε να εξιλεωθούμε μονάχα αν κοπιάσουμε με αδιάκοπη και σκληρή δουλειά».

Στο τελευταίο θεατρικό του Τσέχοφ, τον «Βυσσινόκηπο», ο συγγραφέας αφουγκράζεται την επερχόμενη νέα τάξη πραγμάτων που τελικά άλλαξε ολόκληρη την Ευρώπη ή – γιατί όχι; – τον κόσμο ολόκληρο! Οι αστοί, προσκολλημένοι στο ένδοξο – μυθικό παρελθόν, αδυνατούν να παρακολουθήσουν τις εξελίξεις· κλείνουν τ’ αφτιά στο πεπρωμένο ακόμα κι όταν αυτό αντιλαλεί στον κήπο τους, με τον ήχο των τσεκουριών που ρίχνουν τις εμβληματικές βυσσινιές.

Ενας κολίγας, ένας παλιός υπηρέτης αγόρασε τον βυσσινόκηπο και τον ισοπέδωσε!

Οι κάποτε θεατές των εξελίξεων, οι εκ των εξεδρών χειροκροτητές των επιτυχιών αγόρασαν τις μεγάλες ομάδες και σιγά σιγά πελεκούν τις «βυσσινιές» του ένδοξου παρελθόντος!

Ο Ολυμπιακός κουράστηκε να νικήσει στο Φάληρο τον Παναιτωλικό. Το τελικό 3-1 δεν δείχνει την πραγματική εικόνα. Οι καημοί της λιμνοθάλασσας μεγάλοι, αφού οι εκπρόσωποί της δεν πίστεψαν (να πούμε;) ότι το Θηρίο είναι ανίκητο κι όταν το λύγισαν πετυχαίνοντας γκολ πρώτοι χάθηκαν μες στη χαρά τους. Ο βυσσινόκηπος του Ολυμπιακού έχει ακόμη κάποια δέντρα όρθια, ανεμικά, που όμως δείχνουν έτοιμα να λυγίσουν από τους παγετούς της αδιαφορίας των ιδιοκτητών. Ο,τι καλό πουλήθηκε και ό,τι ασθενικό επικρατεί λόγω ανυπαρξίας των υπολοίπων.

Κι αν πεις για τους άλλους βυσσινόκηπους; Ο πράσινος κήπος έχει μαραθεί. Η Λάρισα κράτησε αντίσταση σθεναρή και απέκρουσε τις επιθέσεις (ο Θεός να τις κάνει) των τριφυλλοφόρων προσθέτοντας έναν ακόμη βαθμό σ’ εκείνους που έχει «κλέψει» από τους «μεγάλους». Ο Παναθηναϊκός; Υλοτομημένος βυσσινόκηπος!

Και δεν είναι μόνο στο ποδόσφαιρο οι «διάδοχοι» που ξεπουλούν εμβληματικά κομμάτια γης για να επιβιώσουν. Στο μπάσκετ, οι «αστοί» δείχνουν αποκαμωμένοι. Ο Ολυμπιακός στην Πυλαία και ο Παναθηναϊκός στα Τρίκαλα ίδρωσαν σαν ξυλοκόποι για να κόψουν τα κλαδιά της αντίστασης των αντιπάλων τους. Κλαδιά έκοψαν μόνο! Κι έρχεται χιονιάς…

Οι διάδοχοι των χαρισματικών προέδρων γλεντούν στα παρηκμασμένα παλάτια τους με τα παράθυρα κλειστά για να έχουν ένα άλλοθι: δεν άκουσαν τον ήχο των τσεκουριών που λιάνισαν μία προς μία τις βυσσινιές. Αλίμονο όταν ανοίξουν την πόρτα και βγουν μια βόλτα στον κήπο τους.

«Αχ, πού είναι τα νιάτα! Πέρασε η ζωή. Πάει. Σαν να μην έζησα. Τίποτα δεν απόμεινε…» θα μονολογήσουν, αλλά θα ‘ναι πια πολύ αργά έστω και για να κλάψουν!