Σπάνια στην ιστορία του δυτικού κόσμου διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις ήταν τόσο αλληλένδετες και καθοριστικές για την πορεία του. Η οικονομική κρίση, η κρίση της φιλελεύθερης διακυβέρνησης, η άνοδος του αυταρχισμού, το Προσφυγικό τροφοδοτούν διεργασίες που θυμίζουν την εποχή του Μεσοπολέμου. Οι δυνάμεις της λογικής και της φιλελεύθερης δημοκρατίας συγκρούονται με τις δυνάμεις της μισαλλοδοξίας, του λαϊκισμού, του αυταρχισμού κι ενός αταβιστικού εθνικισμού.

Οι σημερινές αμερικανικές εκλογές είναι ίσως οι πιο κρίσιμες των τελευταίων δεκαετιών. Τόσο για τις ΗΠΑ όσο και για τον υπόλοιπο δυτικό κόσμο. Η πλανητική αστάθεια απαιτεί σταθερό πηδάλιο. Και το πηδάλιο της Δύσης, από το 1947 και μετά, το κρατάει η Αμερική. Η εκλογή Κλίντον δεν θα επιλύσει αυτόματα τα πολλαπλά διεθνή προβλήματα. Ούτε τα εσωτερικά που τροφοδότησαν την υποψηφιότητα Τραμπ. Θα είναι, όμως, ένας παράγοντας σταθερότητας. Αντίθετα, τυχόν εκλογή Τραμπ μας βάζει σε αχαρτογράφητα νερά.

Στην Ευρώπη, οι επικείμενες εκλογές σε Γερμανία και Γαλλία είναι εξίσου κρίσιμες για την πορεία του ευρωπαϊκού εγχειρήματος. Το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος είναι ήδη ένα σοβαρό πισωγύρισμα στην πορεία της μεταπολεμικής Ευρώπης. Η Ενωμένη Ευρώπη, για πρώτη φορά, αντί να διευρύνεται συρρικνώνεται.

Σήμερα, η στρατηγική της Γερμανίας αμφισβητείται ευθέως από ολοένα και περισσότερους και από τις δυο πλευρές του Ατλαντικού. Της χρεώνουν μια μονοδιάστατη και εμμονική πολιτική. Που δυσχεραίνει την ανάκαμψη και επιτείνει την ευρωπαϊκή δυσανεξία. Αυτά, όμως, έχουν επιπτώσεις και στο εσωτερικό της ίδιας της Γερμανίας. Και μαζί με το Προσφυγικό/Μεταναστευτικό λειτουργούν ως φυγόκεντρες δυνάμεις στις επόμενες εκλογές. Στη Γαλλία η κρίση οδηγεί σε πολιτικό κατακερματισμό και ενισχύει την υποψηφιότητα Λεπέν. Η απομάκρυνση του γαλλογερμανικού άξονα από τον στόχο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης θα πολλαπλασιάσει τις φυγόκεντρες δυνάμεις της ανελεύθερης δημοκρατίας (illiberal democracy) και του εθνικισμού. Που ήδη αναπτύσσονται στην περιφέρεια.

Στην Ελλάδα εκλογές εκβιάστηκαν πρόωρα. Σε μια κρίσιμη καμπή, που η χώρα, κατά γενική ομολογία, επέστρεφε σταδιακά στην ομαλότητα. Η χώρα εκτροχιάστηκε. Μια ανεύθυνη και δημαγωγική αντιπολίτευση εξελίχθηκε σε ανίκανη κυβέρνηση. Εβαλε την υπογραφή της, φαρδιά πλατιά, στο τρίτο και χειρότερο Μνημόνιο και μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στο τέταρτο.

Η κυβέρνηση μπορεί να ανασχηματίζεται αγοράζοντας πολιτικό χρόνο. Ο χρόνος, όμως, δεν είναι σύμμαχος της χώρας.

Διανύουμε ήδη τον έβδομο συνεχόμενο χρόνο ύφεσης. Η ανήμπορη κυβέρνηση μας οδηγεί ή σε τέταρτο Μνημόνιο ή πίσω στον εφιάλτη του Grexit. Για να σπάσουμε τον φαύλο κύκλο δεν φτάνει μόνο η αλλαγή κυβέρνησης. Η αλλαγή πρέπει να γίνει όσο τα πράγματα είναι ακόμη ανατάξιμα. Γι’ αυτό η επιμονή του Μητσοτάκη για άμεσες εκλογές δεν είναι για λόγους κομματικής σκοπιμότητας, αλλά εθνικής αναγκαιότητας.

Ο Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος είναι καθηγητής πανεπιστημίου και πρώην υπουργός

Τελευταία Νέα