Η συνταγή έχει πετύχει ξανά και ξανά στο παρελθόν. Εχοντας ενσωματώσει στελέχη της συντηρητικής παράταξης, ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί δολιοφθορές. Πότε στήνοντας θέατρο συναίνεσης για να εγκλωβίσει τη ΝΔ. Πότε ενεργοποιώντας πρόθυμους παράγοντες που βρίσκονται πίσω από τις γραμμές του αντιπάλου. Πότε και τα δύο –όπως στην περίπτωση του Βύρωνα Πολύδωρα.

Ανεξάρτητα από το τι φαντάζεται ο ίδιος, ο Πολύδωρας δεν προτάθηκε για να εκλεγεί. Τον επέλεξαν σαν σαμποτέρ. Σαν σαμουράι με τσαρούχια που έφερνε εις πέρας μια επίθεση αυτοκτονίας κατά της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Οχι πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ταμπού με τους δεξιούς. Πριν από τον Πολύδωρα έχει στρατολογήσει πολλούς Πολύδωρες και τους έχει εγκαταστήσει σε εξουσίες που η Αριστερά, με τη ρηχή στελεχική της δεξαμενή, δεν θα μπορούσε να ελέγξει χωρίς συμμαχίες. Παράδειγμα κορυφαίο, οι Πολύδωρες της Δικαιοσύνης.

Αυτή η μέθοδος, που βοήθησε τον νεαρό ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσιαστική του διείσδυση, δεν αποδίδει πια. Δεν φταίνε συγκυριακά μόνο οι προσωπικές ιδιαιτερότητες που ήταν προδιαγεγραμμένο ότι, γρήγορα ή γρηγορότερα, θα οδηγούσαν τον υποψήφιο πρόεδρο του ΕΣΡ σε μπουφονική αυτανάφλεξη. Φταίει ότι έχει αλλάξει ριζικά το πολιτικό περιβάλλον μέσα στο οποίο ξαναδοκιμάζεται η παλιά μέθοδος.

Η κυβέρνηση είναι πολύ πιο αδύναμη. Εκτός από τη μνημονιακή της φθορά, έχει σπαταλήσει τόνους πολιτικού κεφαλαίου στην τζιχάντ που είχε στόχο να επιβάλει μια εξαρχής κραυγαλέα θεσμική ανωμαλία. Γι’ αυτό και, αντί να πολεμάει τα media, κατέληξε να πυροβολεί τους θεσμούς.

Δεν είναι μόνο άλλη η κυβέρνηση. Είναι άλλη και η αντιπολίτευση. Δεν κατευθύνεται πλέον από τις φοβίες της γενιάς που αντιδρούσε ενοχικά στο αντισυστημικό μπούλιινγκ του Τσίπρα. Και, χάρη στους δημοσκοπικούς ανέμους, έχει πάψει να είναι επιρρεπής σε εσωκομματικά βραχυκυκλώματα.

Τα κυβικά της κυβέρνησης αντανακλώνται και στα πρόσωπα. Ποιοι προθυμοποιούνται να ενταχθούν στις σκηνοθεσίες της; Μόνο όσοι δεν έχουν άλλη διέξοδο από την ανυπαρξία. Στα Δεξιά Πολύδωρας. Στ’ Αριστερά Κουβέλης. Στο Κέντρο Τζουμάκας.

Oποιος έχει κάποια πολιτική υπόσταση να περισώσει αντιμετωπίζει ακόμη και την διά ελεύθερου συνειρμού συσχέτισή του με τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ως θανάσιμα τοξική. Σε αυτή την κατηγορία ανήκει πλέον και ο Κώστας Καραμανλής –που έσπευσε χθες να προστατευτεί από τους «κύκλους» του, αποκηρύσσοντας μέσω διαρροής τον Πολύδωρα.

Αν χρειάζεται να επικαλεστεί κανείς έναν επιπλέον δείκτη της συριζαϊκής τήξης, αυτός είναι ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ –εκείνα τα στελέχη του που, ύστερα από σχεδόν δύο χρόνια εξωγαμίας με τους ΑΝΕΛ, ανακάλυψαν μόλις χθες ότι έχουν αλλεργία στην παρδαλή Δεξιά. Είναι κι αυτοί μια έμμεση απόδειξη ότι οι μηχανές που έστηνε το Μαξίμου για να θέσει τα πάντα υπό τον έλεγχό του, όταν βρισκόταν σε μέθη ισχύος, είναι πια ατελέσφορες. Η ισχύς αναλώθηκε. Μένει μόνο η μέθη.

Τελευταία Νέα