Αναζήτηση
Πού είναι ο Πρόεδρος; Χθες ήταν στο Προεδρικό Μέγαρο για να υποδεχθεί τη μαθήτρια που αναδείχθηκε παγκόσμια πρωταθλήτρια στο σκάκι. Προχθές ήταν στη Θεσσαλονίκη, όπου είχε την ευκαιρία να φωτογραφιστεί αγκαλιά με έναν θρύλο της πίστας, τον Λευτέρη Πανταζή. Προς τι λοιπόν η απορία; Πότε κρύφτηκε ο Πρόεδρος για να αναρωτιέται κανείς πού είναι;
Αναρωτιούνται όσοι, γνωρίζοντας τις κλίσεις του Προκόπη Παυλόπουλου, μετράνε τα ντεσιμπέλ της σιωπής του για την κρίση που έχει ξεσπάσει στις σχέσεις κυβέρνησης – Δικαιοσύνης. Το Συμβούλιο της Επικρατείας είναι το δικαστήριο στο οποίο ο Παυλόπουλος έχει περάσει τη μισή επαγγελματική του ζωή. Τα θεσμικά ζητήματα, που αναφλέγονται τώρα με υπαρξιακή ένταση στον δημόσιο βίο, ήταν η άλλη μισή του ενασχόληση στο Πανεπιστήμιο. Η σιωπή ενός τόσο καλλιεργημένου συνταγματολογικά παράγοντα δεν μπορεί παρά να είναι εμβριθής σιωπή.
Ο κανόνας είναι ότι η Προεδρία δεν εμπλέκεται στην τρέχουσα πολιτική αντιπαράθεση. Οταν τα κόμματα μαλλιοτραβιούνται, ο Πρόεδρος οφείλει να μένει αμέτοχος.
O Παυλόπουλος έχει δείξει ότι μπορεί να αποσύρεται σε αυτόν τον ρόλο, του απόμακρου, αμερόληπτου, εθνικού μπιμπελό. Μπορεί να περιορίζεται σε εκφώνηση πανηγυρικών –αντλώντας συνήθως από το στοκ των δύο αγαπημένων του θεματικών: την «τουρκοφαγική» –με την οποία εσχάτως απαντά στις ερντογανικές προκλήσεις –και τη «μινωταυρική» θεματική –με την οποία κατατροπώνει τον «Μινώταυρο του νεοφιλελευθερισμού».
Ο κανόνας, όμως, της προεδρικής αποχής επιτρέπει –αν δεν επιβάλλει –εξαιρέσεις. Ιστορικά εμβληματική εξαίρεση ήταν η κρίση των ταυτοτήτων, κατά την οποία η Προεδρία λειτούργησε ως ανάχωμα της Πολιτείας στην εκκλησιαστική απόπειρα εισπήδησης –αλλά σε τέτοιο ανευλαβή ρόλο δεν τολμά κανείς να φανταστεί τον Παυλόπουλο.
Αντιθέτως, ο νυν Πρόεδρος έχει επιτρέψει στον εαυτό του πολύ λιγότερο δραματικές εξαιρέσεις. Ανταποκρινόμενος στα αιτήματα της κυβέρνησης έχει διαιτητεύσει σε τρέχουσες πολιτικές αντιπαραθέσεις, συγκαλώντας συμβούλια αρχηγών για το Ασφαλιστικό και το Προσφυγικό.
Δεν δικαιολογεί ο πρωτοφανούς έντασης κλυδωνισμός της Δικαιοσύνης μια κατ’ εξαίρεση παρέμβαση; Δεν έχει ο Πρόεδρος τίποτε να πει για τις μεθοδεύσεις όχι απλής πολιτικής πίεσης, αλλά προσωπικής εκβίασης δικαστών;
Προφανώς και έχει. Και το έχει πει πάλι διά της σιωπής του, όταν, την επομένη του διαγωνισμού για τις τηλεοπτικές άδειες, δάνεισε στον υπουργό Επικρατείας σαν σκηνικό το Προεδρικό Μέγαρο προκειμένου εκείνος να παρουσιάσει τα επιτεύγματά του.
Η Προεδρία ήταν ο πρώτος θεσμός που τακτοποίησε ο ΣΥΡΙΖΑ. Σε εκείνη την πρώιμη επιλογή μπορούσε ήδη κανείς να διαγνώσει την πολιτική κουλτούρα με την οποία η συριζαϊκή εξουσία έμελλε να επιχειρήσει την τακτοποίηση και των υπόλοιπων θεσμών. Η Προεδρία ήταν η μαμμή.
