Η ερώτηση του υπαλλήλου στον έλεγχο διαβατηρίων στο αεροδρόμιο της Βοστώνης με ξάφνιασε. Περίμενα να με ανακρίνει για τον σκοπό της επίσκεψής μου στην Αμερική, για τη διάρκεια παραμονής μου στη χώρα, τον τόπο διαμονής και όλα τα σχετικά. Εκείνος, βλέποντας το ελληνικό διαβατήριο, με ρώτησε με αφοπλιστικό ενδιαφέρον για την κατάσταση στην Ελλάδα. Αν έχουν βελτιωθεί καθόλου τα πράγματα. Με ξάφνιασε πραγματικά. Τι να του απαντήσεις. Οτι διανύουμε τον έβδομο χρόνο της κρίσης χωρίς να βλέπουμε φως στην άκρη του τούνελ; Οτι χώρες όπως η Κύπρος και η Πορτογαλία ξεπέρασαν τις δυσκολίες και μόνο εμείς έχουμε μείνει πίσω;

Του απάντησα, λίγο αμήχανα, ότι τα πράγματα σιγά σιγά βελτιώνονται. Εκεί βελτιώνονται, μου απάντησε, αλλά εδώ χειροτερεύουν. Εκεί πλέον θεώρησα ότι είχε αρχίσει το δούλεμα, οπότε αφού τον χαιρέτησα ευγενικά πήρα το διαβατήριό μου και προχώρησα. Αναρωτήθηκα, όμως, πώς μπορεί ένας μέσος Αμερικανός να εκφράζει απαισιοδοξία για την πορεία της χώρας του. Η οικονομία έχει ανακάμψει δημιουργώντας ολοένα και περισσότερες θέσεις εργασίας και η θέση της Αμερικής στον κόσμο παραμένει ισχυρή και δεσπόζουσα.

Την επόμενη ημέρα πήρα την απάντηση. Οι «New York Times» είχαν κύριο άρθρο αποκαλύψεις γυναικών που είχαν υποστεί σεξουαλική παρενόχληση από τον Τραμπ. Η δε «Boston Globe» για ένα ακόμη επεισόδιο στον φαύλο κύκλο της βίας που έχει ξεσπάσει τελευταία στις ΗΠΑ. Αυτή τη φορά με θύματα δυο αστυνομικούς.

Η Αμερική δεν έχει ξαναζήσει όμοια προεδρική εκλογή τις τελευταίες δεκαετίες. Με δυο υποψηφίους που τα αρνητικά χαρακτηριστικά τους υπερτερούν των θετικών. Μια εκλογή με παρακμιακό άρωμα, που σου δίνει την αίσθηση ότι τα πράγματα χειροτερεύουν, όπως έλεγε ο υπάλληλος στον έλεγχο διαβατηρίων, ενώ όλα τα στοιχεία δείχνουν το ακριβώς αντίθετο. Με οσμή σκανδάλων, λασπομαχίες και απόλυτη αβεβαιότητα για την τελική έκβαση. Με έναν αντισυμβατικό, αντισυστημικό υποψήφιο απέναντι σε μια κλασική εκπρόσωπο του κατεστημένου. Εναν υποψήφιο που σε άλλες εποχές θα παρουσιαζόταν ως τρίτη μειοψηφική και ασήμαντη υποψηφιότητα να διεκδικεί επί ίσοις όροις την προεδρία για λογαριασμό του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος. Οι γκάφες του, τα λάθη του, τα σκάνδαλα δεν έχουν ανακόψει την πορεία του. Ούτε και το γεγονός ότι τον εγκαταλείπουν το ένα μετά το άλλο τα στελέχη του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος. Ισως γιατί οι πληγές της οικονομικής κρίσης του 2008 δεν έχουν πλήρως επουλωθεί και ο λαϊκισμός δεν αποτελεί μόνο ευρωπαϊκό φαινόμενο.

Από την άλλη πλευρά, ο φαύλος κύκλος της βίας δημιουργεί ένα αίσθημα ανασφάλειας και επαναφέρει το φυλετικό ζήτημα δημιουργώντας ερωτηματικά σε ορισμένους πολίτες για την αμεροληψία του συστήματος επιβολής του νόμου και της δικαιοσύνης. Σημεία των καιρών.

Ο Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος είναι καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου και πρώην υπουργός

Τελευταία Νέα