Αναζήτηση
Το Υπερταμείο ιδιωτικοποιήσεων φέρνει την κυβέρνηση, για πρώτη φορά, αντιμέτωπη με τον σκληρό πυρήνα των ψηφοφόρων της. Τους εργαζομένους και συνδικαλιστές των Δημόσιων Επιχειρήσεων, οι οποίοι προεκλογικά σήκωσαν τη σημαία του ΣΥΡΙΖΑ.
Το αντάρτικο των δύο οικολόγων βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ στο ενδεχόμενο ιδιωτικοποίησης της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ, που μπήκαν στο Υπερταμείο, έληξε σύντομα με το απαραίτητο πολιτικό μασάζ στα δύο στελέχη και την επαναβεβαίωση της απόφασης του ΣτΕ για διασφάλιση του δημόσιου χαρακτήρα των νερών. Το πρώτο μίνι τεστ κοπώσεως για τις ιδιωτικοποιήσεις έληξε με σχετικά ανώδυνο τρόπο για την κυβέρνηση που υπερψήφισε χωρίς απώλειες τον νόμο για τα προαπαιτούμενα και το Υπερταμείο. Οχι όμως χωρίς «υποσχέσεις» νέων αναταράξεων στο άμεσο μέλλον.
Είναι βέβαιο ότι όταν θα ξεκινήσει η λειτουργία του Υπερταμείου τους επόμενους μήνες, η συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ θα αντιμετωπίσει μεγαλύτερες και ισχυρότερες αντιδράσεις, όχι μόνο από τους εργαζομένους της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ, αλλά και των Αστικών Συγκοινωνιών, της ΔΕΗ και των άλλων Δημόσιων Επιχειρήσεων του Υπερταμείου. Θα αναγκαστεί να ισορροπήσει στο φτερό του καρχαρία. Αφού από τη μία θα είναι αντιμέτωπη με τις σημερινές δεσμεύσεις της για μη ιδιωτικοποίηση των επιχειρήσεων αυτών και μη ανατροπή των κεκτημένων των εργαζομένων τους –οι οποίες επιβάλλονται και ενόψει του Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ –και από την άλλη με τις ισχυρές πιέσεις που αναμένεται να ασκηθούν από την πλευρά των δανειστών και δη των Γερμανών, οι οποίοι απαίτησαν και πέτυχαν, με το τρίτο Μνημόνιο, τη λειτουργία ενός διευθυντηρίου υπό τον έλεγχό τους που θα τρέξει τις ιδιωτικοποιήσεις στην Ελλάδα.
Οριστικά σχέδια και αποφάσεις για κάθε ΔΕΚΟ, αυτή τη στιγμή, δεν υπάρχουν. Αλλά είναι σαφές ότι και ιδιωτικοποιήσεις θα αποφασιστούν, και εργασιακές ανατροπές θα υπάρξουν στο πλαίσιο της αναδιάρθρωσής τους. Το χειρότερο είναι ότι στις περισσότερες από τις επιχειρήσεις αυτές υπήρξε απότομη επιδείνωση της οικονομικής τους κατάστασης τα τελευταία δύο χρόνια. Το αρνητικό οικονομικό περιβάλλον στη χώρα, ιδεοληψίες και λάθος πολιτικές αλλά και καθυστερήσεις στην υλοποίηση μέτρων εξυγίανσης αποτυπώνονται τώρα στους ισολογισμούς τους και καθιστούν απαραίτητες τις παρεμβάσεις. Η ΔΕΗ βρίσκεται αντιμέτωπη με τη μείωση της κερδοφορίας της και την εκτίναξη των ληξιπρόθεσμων οφειλών των καταναλωτών, ο ΟΑΣΑ με μια δραματική επιδείνωση των ελλειμμάτων του τα οποία είχε αρχίσει να συμμαζεύει τα προηγούμενα χρόνια, ενώ ανάλογη είναι η κατάσταση και στα ΕΛΤΑ.
Η σύγκρουση για την κυβέρνηση μοιάζει αναπότρεπτη στο μέτωπο αυτό, που είναι πιο συγκροτημένο και διαθέτει ισχυρότερα μέσα πίεσης απ’ ό,τι το αχανές μέτωπο των συνταξιούχων ή αυτό των φορολογουμένων που έως τώρα σηκώνουν αποκλειστικά τα βάρη του τρίτου Μνημονίου. Η αλήθεια είναι ότι και η κυβέρνηση έχει τα δικά της όπλα στη μάχη με αυτό που θα αναγκαστεί να αποκαλέσει οργανωμένα συμφέροντα του Δημοσίου, στα οποία όμως στηρίχθηκε η ίδια προεκλογικά για να ανέβει στην εξουσία.
