Ηταν όλα καλά σχεδιασμένα. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα έφερνε τον Τσίπρα σε ένα πεδίο για τον ίδιο προνομιακό. Σε ένα πεδίο όπου –δεν θα ήταν υπερβολή να πει κανείς ότι –οι δύο αρχηγοί ενσαρκώνουν διαφορετικούς κόσμους. Γκράβα εναντίον Χάρβαρντ.

Το σχέδιο βγήκε, με την έννοια ότι αμφότεροι βρέθηκαν να επιβεβαιώνουν την προϋπάρχουσα εικόνα τους. Ο Τσίπρας επαναβεβαίωσε την ταυτότητα του αμετανόητου καταληψία που δεν μπορεί να φανταστεί άλλο εκπαιδευτικό σύστημα από εκείνο που τον διαμόρφωσε. Ο Μητσοτάκης εμφανίστηκε ως ο κοσμοπολίτης που υπερασπίζεται το υπερώριμο αίτημα για άνοιγμα της Παιδείας.

Το σχέδιο βγήκε, μόνο που ήταν ένα σχέδιο παλιό. Ο Κυριάκος κατηγόρησε τον Τσίπρα ότι μίλησε για τα θέματα της διαφάνειας σαν να επαναλάμβανε την ομιλία που είχε εκφωνήσει πριν από τρεις μήνες. Αλλά και ο ίδιος έδωσε μια κοινοβουλευτική μάχη όπως ακριβώς θα την έδινε και το καλοκαίρι, όταν είχε ζητήσει τη συζήτηση στη Βουλή.

Δεν μεσολάβησαν οι άδειες; Δεν μεσολάβησε η Αττικής; Δεν μύρισε εν τω μεταξύ το άνθος του Καλογρίτσα; Τα ερωτήματα αυτά που ο πρόεδρος της ΝΔ απηύθυνε στον αντίπαλό του θα μπορούσε να τα απευθύνει και προς εαυτόν. Επιτρέπει η τοξική πολιτική συγκυρία μια σεμιναριακή αντιπολίτευση – κονσέρβα;

Το ερώτημα ακούγεται από νεοδημοκρατικά χείλη. Σε ορισμένα στελέχη της ΝΔ η αντισυριζαϊκή τεστοστερόνη έχει χτυπήσει κόκκινο. Πρόκειται για εκείνους που νιώθουν ότι ο Τσίπρας βρίσκεται στην πιο ευάλωτη φάση του και πρέπει να χτυπηθεί χωρίς αναστολές. Περιμένουν από τον Κυριάκο να βγάλει τα γάντια και να αρχίσει να βαράει. Και πάντως δεν περίμεναν ότι θα μείνει τόσο εστιασμένος στα εκπαιδευτικά, όταν τα μέτωπα στα οποία έχει μείνει εκτεθειμένη η κυβέρνηση είναι τόσο πολλά.

Η στάση του Μητσοτάκη θα μπορούσε να ερμηνευθεί και ως αυτοσυντήρηση. Προστατεύει το προφίλ του πρωθυπουργήσιμου, αφήνοντας τη συριζοφαγία στους αρμόδιους κυνόδοντες. Τα του Αδώνιδος τω Αδωνι.

Ο αντίλογος είναι ότι, όσο κι αν χρειάζεται να πάει κόντρα στο στυλ του, ο πρόεδρος της ΝΔ δεν μπορεί να μη ματώσει στην προσωπική αντιπαράθεση με τον Τσίπρα. Θα πρέπει να συντονιστεί με το «φύγετε», που ο ίδιος επέλεξε ως πυξίδα, απέναντι σε έναν αντίπαλο που έχει δείξει ότι δεν δεσμεύεται από κανέναν κανόνα πολιτικού καθωσπρεπισμού.

Ο Μητσοτάκης είναι επαγγελματίας της πολιτικής –όχι με την κακή έννοια. Ασκεί την πολιτική με επαγγελματισμό. Με την αμερικανική μέθοδο: διύλιση των δημοσκοπήσεων, μελέτη των εκλογικών χαρτών, σχολαστική χημεία των μηνυμάτων. Το πρόβλημα είναι ότι τα σχήματα αυτά εφαρμόζονται σε ένα τοπίο όλες οι συντεταγμένες του οποίου έχουν ξηλωθεί. Η αμερικανική μέθοδος δεν πιάνει πια ούτε στην Αμερική.

Τελευταία Νέα