Αναζήτηση
Θα μπορούσε να είναι αυτό που κάποτε λέγαμε «σκληρό ροκ». Μια στρατηγική έντασης από την πλευρά της κυβέρνησης προκειμένου να προκαλέσει επικοινωνιακό αντιπερισπασμό από τις επιδόσεις της στην οικονομία. Ομως, η ένταση που προκαλεί η κυβέρνηση το τελευταίο διάστημα δεν εκδηλώνεται καν στον στίβο του κομματικού ανταγωνισμού. Ούτε επιχειρείται μόνο για λόγους επικοινωνιακούς. Εχει τη μορφή δραστικής παρέμβασης σε τρεις πυλώνες της δημόσιας ζωής: στα media, στις τράπεζες και στη Δικαιοσύνη.
Και στα τρία αυτά πεδία το Μαξίμου στρίβει τη βίδα –αυξάνει την πίεση μέχρι θραύσεως. Με τον διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες έχει βάλει απέναντί της νέους και παλαιούς καναλάρχες. Εχει ταυτόχρονα στοχοποιήσει, πέρα από τους ιδιοκτήτες, και τους εργαζομένους στον κλάδο της ενημέρωσης.
Στη Δικαιοσύνη έχει να αντιμετωπίσει τον πρωτοφανή αναβρασμό που έχουν προκαλέσει οι πειθαρχικές διώξεις κατά δικαστικών λειτουργών, αλλά και ο χειρισμός ορισμένων υποθέσεων με υψηλή πολιτική φόρτιση.
Και στο τερέν των τραπεζών βρίσκεται πια σε ανοιχτή αντιπαράθεση με τον διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος τον οποίο καταγγέλλει ότι «απειλεί τη σταθερότητα του τραπεζικού συστήματος» –όπως ευφημιστικά περιγράφονται στις κυβερνητικές διαρροές του τελευταίου 48ωρου τα σχέδια του Μαξίμου για την Attica Bank.
Πρόκειται για τρία πεδία που μόνο ασύνδετα δεν είναι μεταξύ τους. Πρώτος τα είχε συνδέσει ο αντιπολιτευόμενος ΣΥΡΙΖΑ ήδη από το 2012, όταν διά στόματος Τσίπρα διακήρυττε ότι για να πάρεις την εξουσία δεν αρκεί να κερδίσεις τις εκλογές. Οτι χρειάζεται επιπλέον να ελέγξεις τους άλλους πυλώνες ισχύος, όπως τα ΜΜΕ και οι τράπεζες.
Είκοσι μήνες μετά την πρώτη εκλογική του νίκη, το σχέδιο της ηγετικής ομάδας του Μαξίμου φαίνεται ότι βρίσκεται στην κορύφωσή του, συναντώντας όμως σοβαρά εμπόδια. Το πιο σοβαρό μέχρι στιγμής είναι η εποπτεία που ασκεί η Τράπεζα της Ελλάδος.
Ο πόλεμος για την Attica
Η κυβέρνηση προσπαθεί να παρουσιάσει την απόρριψη των προτάσεων του ΤΣΜΕΔΕ για τη διοίκηση της Attica Bank ως αντίδραση αυτοάμυνας του Γιάννη Στουρνάρα στην κλιμάκωση των ανακριτικών ενεργειών εις βάρος της συζύγου του. Η αλήθεια όμως είναι ότι η υπόγεια ένταση μεταξύ Μαξίμου και Τραπέζης της Ελλάδος είχε εκδηλωθεί ήδη από τα μέσα του καλοκαιριού –στην αρχή με στοχευμένα, «προειδοποιητικά» δημοσιεύματα στον φιλοκυβερνητικό Τύπο και, σε δεύτερο χρόνο, με δηλώσεις του ίδιου του υπουργού Επικρατείας. Αιτία ήταν ο έλεγχος που είχε γίνει στην τράπεζα και είχε οδηγήσει στην απομάκρυνση της διοίκησής της.
Στην κυβέρνηση είχε σταλεί ξεκάθαρο μήνυμα ότι, ιδίως μετά τα αποτελέσματα του ελέγχου, δεν επρόκειτο να γίνουν δεκτά πρόσωπα που δεν θα είχαν τα τυπικά προσόντα και τα εχέγγυα ανεξαρτησίας που απαιτεί ο Ενιαίος Μηχανισμός Εποπτείας της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Ο χαρακτήρας της Attica ως μη συστημικής δεν επέτρεπε –όπως κάποιοι στην κυβερνητική πλευρά προσδοκούσαν –την εξαίρεση της τράπεζας από αυτά τα κριτήρια.
Παρ’ όλα αυτά, το τελευταίο διάστημα ασκήθηκαν έντονες πολιτικές πιέσεις στην ΤτΕ ώστε να «περάσει» η πρόταση του Ταμείου των Μηχανικών (Ρουμελιώτης, Σαπουντζόγλου, Μακέδος). Το Μαξίμου ήταν σε θέση να γνωρίζει ότι τα πρόσωπα αυτά, που έχαιραν της εμπιστοσύνης του, δεν επρόκειτο να εγκριθούν. Ενδεικτικά, η «Αυγή» ήδη από τις 9 Σεπτεμβρίου δημοσίευε την πληροφορία ότι οι εκλεκτοί της κυβέρνησης δεν πληρούν τα κριτήρια της ΤτΕ.
Η επιμονή του κυβερνητικού επιτελείου με τη συγκεκριμένη τράπεζα δεν είναι άσχετη με την καμπάνια για την αλλαγή του τοπίου στα ΜΜΕ. Η Attica είχε χορηγήσει στο σχήμα Καλογρίτσα την εγγυητική επιστολή που απαιτούνταν για τη συμμετοχή του στον διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες. Στην Attica φέρεται να είναι κατατεθειμένο μέρος των χρημάτων που ο υιός Καλογρίτσα απέκτησε πωλώντας μετοχές εταιρείας του πατέρα του, σύμφωνα με τη δήλωση που κατέθεσε ως υπερθεματιστής του διαγωνισμού. Οι πληροφορίες για τα περιουσιακά μέσα που επικαλείται η πλευρά Καλογρίτσα ενισχύουν τις αμφιβολίες που είχε διατυπώσει δημοσίως ο υπουργός Αμυνας σχετικά με τη δυνατότητα του συγκεκριμένου πλειοδότη να καλύψει το συγκεκριμένο τίμημα.
Βραχυκύκλωμα
Η αδυναμία πολιτικής επιστράτευσης ενός χρηματοδοτικού εργαλείου όπως η Αττικής απειλεί έτσι να βραχυκυκλώσει και την αναχάραξη του τοπίου στα media. Το αφήγημα του αδιάβλητου διαγωνισμού έχει αρχίσει να ξηλώνεται πριν καν περάσει τη βάσανο του Συμβουλίου της Επικρατείας, που ούτως ή άλλως είναι ορόσημο όχι μόνο για το ζήτημα της συνταγματικότητας του νόμου Παππά αλλά και για το status της ίδιας της κυβέρνησης, που έχει επενδύσει σε αυτή την αναμέτρηση μεγάλα αποθέματα πολιτικού κεφαλαίου.
Τα εσωτερικά μέτωπα έχουν υποσκελίσει στην ειδησεογραφία τις δυσκολίες που συναντά η κυβέρνηση στη διαπραγμάτευση για τα υπόλοιπα της πρώτης αξιολόγησης. Το τείχος των δανειστών ακόμη και στις πρωτοβουλίες που ανακοίνωσε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός από τη ΔΕΘ προοιωνίζεται επανάληψη του ψυχοδράματος της περασμένης άνοιξης και μάλιστα σε μια περίοδο που τα πολιτικά ερείσματα της κυβέρνησης στην Ευρώπη δεν φαίνεται να περιλαμβάνουν το Βερολίνο.
Η ένταση είναι αμφίπλευρη –μέσα και έξω. Αλλά η κυβέρνηση έχει δείξει ότι δεν φοβάται την ένταση. Αντιθέτως. Τρέφεται από αυτή.
