H πρώτη φάση ήταν η παραπλάνηση. Εδιναν όλων των ειδών τις υποσχέσεις, έσκιζαν τα μνημόνια, διέγραφαν τα χρέη, καταργούσαν τον ΕΝΦΙΑ, οργάνωναν δημοψηφίσματα, απειλούσαν τη Μέρκελ, σχεδίαζαν από την αρχή την Ευρώπη. Για να τα κάνουν όλα αυτά, βέβαια, χρειαζόταν και η άλλη πλευρά, εκείνοι που πίστευαν όσα άκουγαν, θεωρούσαν δηλαδή ότι αυτοί που είχαν ακόμη την εξουσία, είτε επειδή ήταν πουλημένοι είτε επειδή ήταν ανίκανοι, δεν μπορούσαν να κάνουν όλα αυτά τα θαυματουργά πράγματα, δεν μπορούσαν να εφαρμόσουν όλες αυτές τις προφανείς μεταρρυθμίσεις, δεν μπορούσαν να τα βάλουν με τους κακούς.

Η δεύτερη φάση ήταν η προσγείωση. Ηθελαν αλλά δεν τους άφηναν, είχαν όλη την καλή διάθεση αλλά παρέλαβαν χάος, θα κάνουν πίσω λοιπόν, θα συμβιβαστούν αλλά δεν θα παραδοθούν, κι όταν περάσουν οι δύσκολες μέρες θα εκπληρώσουν όλες τις υποσχέσεις που έδωσαν, δείξτε τους εμπιστοσύνη, κάντε υπομονή και θα δείτε. Η σκηνοθεσία ήταν πρόχειρη και φτωχή, το κόλπο ήταν φτηνό, αλλά και πάλι έπιασε, εναλλακτική λύση άλλωστε δεν υπήρχε, οι αντίπαλοι ήταν απαξιωμένοι, υπνωτισμένοι, αποτυχημένοι.

Κάπως έτσι περάσαμε στην τρίτη φάση, την πιο επικίνδυνη απ’ όλες, που είναι η εκδίκηση. Η κυβέρνηση αυτή απέτυχε σε όλα. Εχασε κάθε αξιοπιστία. Δεν έχει μείνει ψέμα που να μην το έχει πει. Το μόνο που της μένει είναι να καλλιεργήσει το μίσος και τον διχασμό. Η μόνη στρατηγική που μπορεί να της δώσει παράταση χρόνου είναι να θέτει στο στόχαστρο επιχειρηματίες, καθηγητές, δημοσιογράφους και να τους εξευτελίζει, να τους ταπεινώνει, να τους δίνει βορά στα πλήθη. Η αντιμετώπιση της Ευαγγελίας Τσικρίκα από το κυβερνητικό στρατόπεδο είναι ανατριχιαστική, είναι σοκαριστική, είναι αφόρητη.

Ακόμη και η εκδίκηση όμως χρειάζεται προπαγανδιστές, χρειάζεται θεατές, χρειάζεται χειροκροτητές, αλλιώς δεν είναι χρήσιμη. Ποιοι θα συντρέξουν τον Πρωθυπουργό και τους συνεργάτες του σε αυτή την ανθρωποφαγία; Ποιοι θα χάψουν τον προκλητικό ισχυρισμό ότι κλείσαμε τα μάτια όταν έκλεισε η ΕΡΤ, ότι αδιαφορήσαμε όταν έχαναν τη δουλειά τους χιλιάδες άνθρωποι, κι ότι μας έπιασε ο πόνος μόνο όταν βρέθηκαν σε κίνδυνο οι ομοϊδεάτες μας; Ποιοι θα νομιμοποιήσουν την ιταμότητα, το θράσος, τον ωμό κυνισμό;

Τελευταία Νέα