9ο ANIMASYROS: Ο Βαν Γκογκ, η όπερα του Ραβέλ και η Τουρκία

Χιλιάδες φιγούρες καρτούν κάνουν απόβαση στη Σύρο, στο τέλος του μήνα. Στις 21 Σεπτεμβρίου και για συνολικά πέντε ημέρες χαρακτήρες από το ευφάνταστο σύμπαν της κινηματικής παραστασιογραφίας με το που πιάνει λιμάνι το καράβι ξαμολιούνται στο νησί. Θα τρυπώσουν στον Απόλλωνα –το περίτεχνο θέατρο της Ερμούπολης, μικρογραφία της Σκάλας του Μιλάνου –και στο Ινστιτούτο Κυβέλη, θα σκαρφαλώσουν στην Ανω Σύρα του Μάρκου Βαμβακάρη και θα εγκατασταθούν στο καθολικό μοναστήρι του Σαν Τζώρτζη (ιερά μονή πατέρων Καπουτσίνων) ή στη μαγευτική Ντελαγκράτσια (Ποσειδωνία). Πόκεμον, φάτε τη σκόνη των καρτούν του Aniμαsyros 9.0.

Η γιορτή της τέχνης του animation –παγκόσμιας εμβέλειας –στην αρχόντισσα των Κυκλάδων έχει φέτος ακόμα μεγαλύτερο κύκλο εκδηλώσεων και πολύπλευρων παράλληλων δράσεων. Είναι ο λόγος άλλωστε για τον οποίο αναπτύσσεται και σε χώρους πολιτισμού πέρα από τα οικιστικά όρια της Ερμούπολης. Στη διάρκεια των πέντε ημερών του διεθνούς φεστιβάλ και αγοράς ανιμέισον Aniμαsyros 9.0 (συγκαταλέγεται στα 20 μεγαλύτερα διεθνώς) θα προβληθούν 233 ταινίες από 34 χώρες σε τέσσερα διαγωνιστικά προγράμματα (Διεθνές, TV & Commissioned Films, Μεγάλου Μήκους – Βραβείο Κοινού, Φοιτητικό – Διαγωνιστικό). Περιλαμβάνει επίσης τρία πανοράματα (Διεθνές, Φοιτητικό και Ελληνικό), ειδικές προβολές για παιδιά, τιμώμενες χώρες (Τουρκία και Αυστραλία), αφιέρωμα στο Φεστιβάλ Tindirindis από τη Λιθουανία με 12 ταινίες, καθώς και μια ενότητα προβολών με θέμα τον θρησκευτικό και πολιτιστικό συγκρητισμό.

Από την γκάμα των ταινιών ξεχωρίζει το μεγάλου μήκους «Αγαπώντας τον Βίνσεντ» («Loving Vincent»), το πρώτο animation φιλμ που αποτελείται από καρέ ζωγραφισμένα στο χέρι. Από τους συνολικά 92 ζωγράφους της διεθνούς παραγωγής, οι 20 έχουν έδρα στην Αθήνα και έδωσαν ψυχή στα σχέδια σε συντονισμό του Κωνσταντίνου Βασίλαρου. Η πλοκή του βασίζεται στη ζωή και τη δράση του ολλανδού ζωγράφου Βίνσεντ βαν Γκογκ και κάθε σκηνή αρχίζει από έναν ήδη γνωστό πίνακά του και επεκτείνεται. Πάντα μέσα από σκιτσαρισμένα πλάνα. Γι’ αυτό και οι καλλιτέχνες που απασχολούνται στο πρότζεκτ πρέπει να μιμούνται την τεχνοτροπία του σε κάθε πινελιά τους. Για να καταλάβετε τη λεπτοδουλειά της υπερπαραγωγής, κάθε δευτερόλεπτο του φιλμ αποτελείται από 12 διαφορετικές ελαιογραφίες σε έργο του σπουδαίου κύριου εκφραστή του ρεύματος του φοβισμού. Η παραγωγή είναι της βραβευμένης με Οσκαρ (για την ταινία «Ο Πέτρος και ο λύκος») εταιρείας παραγωγής Breakthru Films.Στα υπόψη, αν βρεθείτε στην πρωτεύουσα των Κυκλάδων εκείνες τις ημέρες, βάλτε τις ταινίες: «Ο Κούμπο και οι δύο χορδές» του διακεκριμένου στούντιο Laika, με θέμα τη συναρπαστική ιστορία ενός έξυπνου και καλόκαρδου αγοριού που περνά μια ήσυχη ζωή με τη μητέρα του μέχρι τη στιγμή που άθελά του θα ξυπνήσει ένα μοχθηρό πνεύμα. «Window Horses» της Καναδής Αν Μαρί Φλέμινγκ (στο διαγωνιστικό μεγάλου μήκους), στην οποία ξετυλίγεται μια τρυφερή ιστορία αναζήτησης της πολιτιστικής και εσωτερικής ταυτότητας μιας νεαρής καναδής ποιήτριας με ρίζες από την Ιαπωνία και το Ιράν. Επιτυχημένη σύντηξη σουρεάλ στοιχείων από το κόμικ «Ο γάτος Φριτζ» («Firtz the cat») και ταραντινικής έμπνευσης σεκάνς δράσης είναι το μεγάλου μήκους «Kötü Kedi Şerafettin» –«Ο κακός γάτος» στα ελληνικά –των Αϊσέ Ουνάλ και Μεχμέτ Κουρτουλούς. Την πολυδάπανη παραγωγή έκανε το Anima Istanbul, το σημαντικότερο στούντιο ανιμέισον της Τουρκίας και η πρεμιέρα της θα πραγματοποιηθεί στο κυκλαδίτικο νησί.

Ποιητικό και γλυκόπικρο το ανιμέισον «Το κεφάλι χάνεται» (έχει βραβευτεί και στο Ανεσί). Είναι η ιστορία της ηλικιωμένης Ζακλίν η οποία, αν και έχει αρχίσει να χάνει σιγά σιγά τη διαύγειά της, για τα γενέθλιά της αποφασίζει να κάνει μόνη της μια μεγάλη βόλτα με το τρένο όπως κάθε χρόνο (μεταξύ μας, η κόρη της την παρακολουθεί από μακριά για να είναι βέβαιη πως θα είναι ασφαλής). Από τη σταχυολόγηση κρατήστε επίσης το βραβευμένο «Αναχώρηση στα 22» που μιλάει για τον φόβο των γηρατειών αλλά και το υβριδικό «Η κλειτορίδα» (δεν περιγράφω άλλο), που συνδυάζει την τέχνη του ανιμέισον και του ντοκιμαντέρ.

ΣΥΜΠΡΑΞΗ ΜΕ ΛΥΡΙΚΗ. Δύο μορφές τέχνης φαινομενικά αταίριαστες, το λυρικό θέατρο και το ανιμέισον, για μια ακόμη φορά συμπράττουν με αφορμή τη διεθνή γιορτή των κινουμένων σχεδίων.