Για τον Βάλτερ Μπένγιαμιν η σκόνη της προόδου οδηγεί στο μέλλον. Για τον Μισέλ Φουκό η ελευθερία δεν είναι φυσικό δικαίωμα αλλά συνεχής εξάσκηση. Για τον Αντόνιο Νέγκρι σημασία έχει η επανάσταση. Για την Documenta, τη μεγάλη διοργάνωση της τέχνης που χρηματοδοτεί εξολοκλήρου η πόλη του Κάσελ και τον ερχόμενο Απρίλιο θα μοιραστεί ανάμεσα στη γερμανική πόλη και στην Αθήνα, σημασία έχει το βάρος της πολιτικής θεωρίας στην παραγωγή της σύγχρονης τέχνης.

Τα έργα που λέγεται ότι θα δούμε, το πρόγραμμα των δράσεων στις οποίες «θα συμμετάσχουμε όλοι» ακούγοντας και συζητώντας θέτουν μια προϋπόθεση: την προπόνησή μας στη σύγχρονη πολιτική θεωρία, την ανάπτυξη του κριτικού μας πνεύματος, την υποδοχή παλιών και νέων θεωριών. Η μεθοδολογία της τέχνης θα βοηθήσει σήμερα την άσκηση της πολιτικής. Αυτό που επιδιώκουν ο διευθυντής της Documenta Ανταμ Σίμτσικ και ο υπεύθυνος των ανοικτών δημόσιων προγραμμάτων Πολ Πρεσιάδο είναι να πειραματιστούν με ένα μείγμα εκθέσεων και συνεργατικών εκδηλώσεων. Επομένως η γερμανική Documenta δεν δείχνει να αντιμετωπίζει την Αθήνα ως «νεο-εξωτικό» φαινόμενο, αλλά ως αμφιθέατρο πιθανής αναμέτρησης σύγχρονων στοχασμών. Μένει λοιπόν οι καμβάδες των καλλιτεχνών να υποχωρήσουν στον πίνακα των σημειώσεων ενός γεμάτου αμφιθέατρου.

Μπορεί όμως να γίνει σύγχρονη τέχνη μέσα από τον μηχανισμό της πολιτικής θεωρίας; Ή μήπως μπορεί η τέχνη να αυτοδιαφημίζεται σαν σωτήρας μιας κοινωνίας υπό κατάρρευση; «Πρέπει να υπερασπίσουμε την κοινωνία» κατά τον Φουκό, «το ρολόι της Ιστορίας δείχνει μεσάνυχτα» κατά τον Μπένγιαμιν ήταν τα μότο στη χθεσινή πρώτη συνέντευξη Τύπου της Documenta στην Αθήνα. Το μόνο που λησμόνησαν να μας πουν στον χώρο της Βουλής των Σωμάτων, φορτισμένο από το πρόγραμμα ασκήσεων ελευθερίας, ήταν η άποψη του Μπρούνο Λατούρ την οποία εξηγεί στη δική του «Βουλή των πραγμάτων». Οτι δηλαδή ποτέ δεν υπήρξαμε μοντέρνοι.

Τελευταία Νέα