Ο Σεπτέμβριος, ως γνωστόν, είναι ο μήνας της ανώμαλης προσγείωσης στην πραγματικότητα. Για κάθε κυβέρνηση. Γιατί είναι ο μήνας που κάθε νοικοκυριό, κάθε οικογένεια έρχεται αντιμέτωπη με τη ζοφερή πραγματικότητα μετά τη θερινή ραστώνη. Πόσω μάλλον που αυτή η πραγματικότητα αντί να δείχνει σημάδια βελτίωσης γεμίζει τους πολίτες με απόγνωση. Τα ποσοστά ανεργίας έχουν σκαρφαλώσει σε διαστημικά ύψη. Τα εκκαθαριστικά της Εφορίας και ο φουσκωμένος ΕΝΦΙΑ ήρθαν μαζί με τις μειωμένες επικουρικές συντάξεις. Προσθέστε και την αρχή της σχολικής χρονιάς που ξεκινάει με αυξημένα έξοδα κι ανησυχίες, και τους χειρότερους δυνατούς οιωνούς. Ως αποτέλεσμα των πειραματισμών και της προχειρότητας της κυβέρνησης.

Η κυβέρνηση έχει καθυστερήσει απελπιστικά στην υλοποίηση των προαπαιτουμένων για την αποδέσμευση της υποδόσης των 2,8 δισ. Εχοντας ολοκληρώσει μόλις δύο από τις δεκαπέντε δράσεις. Οταν το 1,7 δισ. από αυτά προορίζεται για να πληρώσει ληξιπρόθεσμες οφειλές του Δημοσίου προς ιδιώτες. Δίνοντας μια ανάσα ρευστότητας στην αγορά. Για να αρχίσει μετά το σίριαλ της δεύτερης αξιολόγησης με μια σειρά από αγκάθια όπως τα εργασιακά. Και όσο για την ελάφρυνση του χρέους ούτε λόγος να γίνεται, καθώς το 2017 είναι χρονιά εκλογών σε Γερμανία και Γαλλία. Και στο βάθος καραδοκεί ο εφιάλτης του κόφτη με περαιτέρω οριζόντιες περικοπές.

Γι’ αυτό και η κυβέρνηση βάλθηκε να στήσει ένα νέο επικοινωνιακό σκηνικό σε μια απέλπιδα προσπάθεια να αλλάξει την πολιτική ατζέντα. Εξού και οι κορδέλες. Από την εποχή του Σημίτη είχαμε να δούμε ένα τέτοιο μπαράζ εγκαινίων. Ενα νοσοκομείο, ένα αεροδρόμιο, και εθνικοί δρόμοι. Τρεις κορδέλες εν μέσω βαθέος θέρους. Ολα έργα προηγούμενων κυβερνήσεων που εγκαινιάζονται ημιτελή.

Ο άλλος πυλώνας του επικοινωνιακού αφηγήματος είναι οι τηλεοπτικές άδειες. Πανηγυρίζει η κυβέρνηση για θρίαμβο κατά της διαπλοκής. Οτι ξαναμοίρασε την τράπουλα στον μιντιακό χώρο. Εξασφαλίζοντας για το Δημόσιο ένα υψηλό, για την εποχή και τη συγκεκριμένη αγορά, αντίτιμο. Που μάλιστα, όπως έσπευσε να εξαγγείλει ο Πρωθυπουργός, θα διανείμει σε ευπαθείς ομάδες.

Μόνο που για να πραγματοποιηθεί αυτός ο θρίαμβος χρειάστηκε ο αντισυνταγματικός εξοβελισμός του ΕΣΡ, ο αυθαίρετος περιορισμός του αριθμού των αδειών από την κυβέρνηση, και μια διαδικασία που θύμιζε ολοκληρωτικά καθεστώτα. Και τώρα η κυβέρνηση που επαναστατούσε για το μαύρο της ΕΡΤ δημιουργεί πολλά μαύρα, αφήνοντας χιλιάδες εργαζομένους στον δρόμο. Τα ερωτήματα για τη βιωσιμότητα του νέου τοπίου είναι πολλά, όπως και οι αντιδράσεις αυτών που αποκλείστηκαν. Δικαστικές και άλλες. Κοινώς, η κυβέρνηση μπορεί να πανηγυρίζει αλλά το παιχνίδι στα μίντια μόλις τώρα αρχίζει. Και όσο για τις κορδέλες, όλοι γνωρίζουν πια ότι όταν μια κυβέρνηση καταφεύγει σ’ αυτά είναι γιατί συνειδητοποιεί ότι ο χρόνος της τελειώνει.

Ο Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος είναι καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και πρώην υπουργός

Τελευταία Νέα