Μέρες που είναι, ας ξαναβάλουμε την κασέτα των ’00s. Φταίει το φουσκωμένο έλλειμμα του 2009, το κακό το ριζικό μας, η καμένη γη των Μνημονίων, φταίνε και οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004. Αυτά που θα συμβούν στην εξωτική Βραζιλία τα γνωρίζουμε από πρώτο χέρι: θα αυξηθεί μεν η εθνική αυτοπεποίθηση αλλά με δανεικά κι αγύριστα. Θα φουσκώσουν τα έξοδα και θα υποθηκεύσουν το μέλλον των επόμενων ηγετών. Και κάποια στιγμή οι Βραζιλιάνοι θα επιστρέψουν στο 2016 για να το φορτώσουν με όλα τα κακά της μοίρας τους. Σαν να μην έφταναν η σημερινή διαπιστωμένη διαφθορά, οι κοινωνικές ανισότητες και τα πολιτικά σκάνδαλα.

Με τόσα επιχειρήματα στη φαρέτρα τι χρεία έχουμε για σόου; Ούτε ο Πολάκης χρειάζεται να τρέχει σε χειρουργεία, για να παράσχει υλικοτεχνική βοήθεια, ούτε ο Κυρίτσης να στέκεται στο πλευρό των αναρχικών ξοδεύοντας αποθέματα από το πολιτικό του κεφάλαιο. Απορεί κανείς με την επιλεκτική αμνησία του επικοινωνιακού επιτελείου. Εν μέσω βραζιλιάνικου θέρους, θα έπρεπε να εκδίδει σχεδόν καθημερινά δελτίο Τύπου για να θυμίσει το προπατορικό μας ολυμπιακό αμάρτημα. Με λίγα λόγια και σταράτα, αν δεν υπήρχε το 2004 θα είχαν λυθεί όλα τα δεινά της παθογένειάς μας. Δεν μπορεί παρά κι εσείς να το ακούσατε στην κασέτα που λέγαμε. Εκεί που γράφει «ΕΛΣΤΑΤ – Γεωργίου»; Ε, από την πίσω πλευρά.

Τελευταία Νέα