Η Κίνα δεν είναι η πιο δημοκρατική χώρα στον κόσμο. Για την ακρίβεια, είναι από τις πιο αυταρχικές και αντιδημοκρατικές. Εχει, ας πούμε, μερικές δεκάδες χιλιάδες πολιτικούς κρατουμένους, τους οποίους κατά καιρούς όχι μόνο εκτελεί, αλλά στη συνέχεια τους αφαιρεί και τα όργανα για μεταμόσχευση. Και δεν έχει τις καλύτερες σχέσεις με την ελευθερία της έκφρασης, την ελευθερία του συναθροίζεσθαι και λοιπές ελευθερίες. Το facebook και το twitter φυσικά απαγορεύονται –χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι πολίτες δεν επινοούν τρόπους να παρακάμπτουν την απαγόρευση, με κίνδυνο να βρεθούν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης.

Ο έλληνας Πρωθυπουργός δεν είχε τέτοια προβλήματα με τα χθεσινά του tweets για την επέτειο του δημοψηφίσματος. Μια εντολή στην Αθήνα ήταν αρκετή. Χρειάζεται βέβαια θράσος, από συμβολική άποψη, για να αναρτάς σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από μια χώρα που απαγορεύει αυτά τα μέσα για τους δικούς της κοινούς θνητούς. Αλλά χρειάζεται δέκα, εκατό, χίλιες φορές μεγαλύτερο θράσος, από απολύτως ουσιαστική άποψη, για να υποστηρίζεις σε αυτά τα σχόλια όσα υποστήριξε ο Αλέξης Τσίπρας.

Αντιστρέφοντας την πραγματικότητα με κυνισμό πρωτοφανή ακόμη και για τον ίδιο και θεωρώντας προφανώς ότι απευθύνεται σε ανθρώπους χαμηλής νοημοσύνης και/ή φτωχής μνήμης τους οποίους μπορεί να κοροϊδεύει όσο και όποτε θέλει, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ χαρακτήρισε το Οχι «κορυφαία πράξη αντίστασης στο ευρωιερατείο της λιτότητας». Ο άνθρωπος που ανέκοψε την ανάπτυξη, εξευτέλισε τη δημοκρατία, καταδίωξε τη δικαιοσύνη και υπονόμευσε την προκοπή, ισχυρίζεται σήμερα ότι ανοίγει τον δρόμο «σε μεγάλες θεσμικές τομές για την Ελλάδα του 2021, δίκαιη ανάπτυξη, δημοκρατία, δικαιοσύνη, προκοπή». Υπάρχουν αλήθεια άνθρωποι που τον πιστεύουν ακόμη;

Η επέτειος της 5ης Ιουλίου είναι έτσι κι αλλιώς θλιβερή. Οποιος συγκρίνει τις περυσινές δηλώσεις, τα περυσινά δημοσιεύματα και τις περυσινές υποσχέσεις με τα όσα ακολούθησαν, δεν ξέρει αν πρέπει να γελάσει ή να κλάψει. Υπάρχει όμως ένα όριο, θα λέγαμε μια «κόκκινη γραμμή» αν η εθνικολαϊκιστική μας κυβέρνηση δεν είχε αλλοιώσει το νόημα ακόμη και των λέξεων. Εναν λαό μπορείς να τον χρησιμοποιείς, αλλά δεν μπορείς να τον υποτιμάς. Μπορείς να τον χειραγωγείς, αλλά δεν μπορείς να τον περιφρονείς. Αν είχε συζητήσει ο Πρωθυπουργός με τους κινέζους συνομιλητές του τα περίφημα tweets, μάλλον θα τον είχαν αποτρέψει. Οχι για να τον λογοκρίνουν, αλλά για να τον προστατεύσουν.

Τελευταία Νέα