Το εκλογικό σύστημαείναι ανάγκηνα διασφαλίζει δύο στόχους. Αναλογικότητα καικυβερνησιμότητα.Οδεύτερος στόχος γίνεται ακόμα πιο επιτακτικός σε περιόδους κρίσης. Οταν δηλαδή πρέπει να λαμβάνονται κρίσιμες αποφάσεις σε πιεστικό χρόνο. Οτανη χώρα,η οικονομία,η κοινωνία,δεν έχουνκαιρό για χάσιμο.Οταν προπάντωντο έλλειμμα κυβερνησιμότητας, ηδιαρκής αστάθειακαι αβεβαιότητα, μπορούν να έχουν ολέθριες συνέπειες, οικονομικές, πολιτικές, κοινωνικές, εθνικές.

Το εκλογικό σύστημαπου προτείνειη κυβέρνηση σπρώχνει τη χώρασε αυτά ακριβώς τα εφιαλτικά ενδεχόμενα.

Ακόμη καιο υπουργός Εσωτερικών στα μέσα Μαΐουδήλωνερητά πως«αν καθιερώσουμε την απλή αναλογική, η χώρα δεν θα κυβερνηθεί ποτέ».Απέκλειε,δηλαδή,σαν εφιάλτη, την καθιέρωση απλής αναλογικής καιανακοίνωνε πως θα προτείνει νέονόμο, πουθαμειώνει μεν,αλλά θαδιατηρείτο «μπόνους» των επιπλέον εδρών στο πρώτοκόμμα. Επαναλάμβανε μάλιστα πως θα προχωρήσει ταυτόχρονα στη διάσπαση των μεγάλων εκλογικών περιφερειών, έτσι ώστε καθεμιά να αναδεικνύει το πολύ δέκα βουλευτές.Ενάμισι μήνα μετά, ο ίδιος υπουργόςκαταθέτει για δημόσιο διάλογο έναεκλογικόνομοσχέδιο που περιέχει τα ακριβώς αντίθετα.

Γεννώνται, έτσι, αμείλικτα ερωτήματα, στα οποία οφείλουμε –όλες οι πολιτικές δυνάμεις –να απαντήσουμε. Να πάρουμε θέση με βάση τα πραγματικά συμφέροντα του τόπου και του λαού.

Γιατί το νομοσχέδιο δίδεται τώρα στη δημοσιότητα;Γιατί προτείνουν σύστημα, που– όπως οι ίδιοι έλεγαν –δεν θα επιτρέψει ποτέ στον τόπο να κυβερνηθεί;Ποιοι είναι οι στόχοι τους;Τι σχεδιάζουν; Τι πρέπει να κάνουμε;

Πρώτον: Είναι φανερό πως οΠρωθυπουργός επιλέγει μια στιγμή που συμβαίνουν δραματικά γεγονότα στην ελληνική οικονομία και την κοινωνία,για ναπάειαλλού τη δημόσια συζήτηση. Θέλει ναπαραπλανήσει. Να μη γίνεται κουβέντα για τιςσυντάξεις που «δεν θα κόβονταν», αλλά που τελικά κλαδεύονταισύριζα, για τονΕΝΦΙΑ που θα καταργούσαν, αλλάέρχεται δραματικά μεγαλύτερος, για τα σφαγιαστικά εκκαθαριστικά της Εφορίας.

Δεύτερον:Αφού ήδηέχει ποδοπατήσει όλες τις υποσχέσεις του και αφού διαπιστώνει πως δεν μπορεί ναανταποκριθεί σε τίποτε από όσα έλεγε, επιλέγει –όπως ο ίδιος είπε στον επικεφαλής του ΚΚΕ– νακαταφύγει σε«αριστερά»συνθήματαγια ναικανοποιήσει τη «στενή» κομματική του πελατεία. Τελικά, ωστόσο, επειδή τα νούμερα δεν βγαίνουν, φτάνειστο σημείο να ανοίγει διάπλατα την πόρτα σύμπραξηςμε τη Χρυσή Αυγή, για να υπηρετήσει τα συμφέροντά της. Και αυτόδεν μπορεί να το αγνοήσεικανένα δημοκρατικό κόμμα.

Τρίτον: Ο Πρωθυπουργός, βλέποντας την επερχόμενη μη αναστρέψιμη κατάρρευση, καταλαμβάνεται απόπανικό. Μεθοδεύει θεσμικές παρεκβάσεις για να βρει τις διακόσιες ψήφους.Ενώ ο ίδιος εκμεταλλεύτηκε δύο φορές το εκλογικό μπόνους, θέλει να το αφαιρέσει από τον νικητή των επόμενων εκλογών.

Ολα αυτάαποδεικνύουνκυνισμό. Αδίστακτο κομματικό καιροσκοπισμό εις βάρος του πραγματικού συμφέροντος της χώρας, που πρέπει να κυβερνηθεί και όχι να πολυδιασπαστεί ακυβέρνητη.

Αυτό θα είναισυνειδητόπολιτικό έγκλημα. Δεν θα οφείλεται ούτε σε λάθη ούτε σε αυταπάτες. Οσοι συμπράξουν δεν θα έχουν το άλλοθι της άγνοιας. Το έγκλημα αυτό δεν πρέπει να συμβεί. Οι δημοκρατικές μεταρρυθμιστικές πολιτικές δυνάμεις του τόπουοφείλουμε να το αποτρέψουμε.

Μπορούμε να τα καταφέρουμε, αν αφήσουμε τους εμπνευστές του, μόνους, παρέα με τη Χρυσή Αυγή. Θα είναι μια μεγάλη νίκη ενάντια στον τυχοδιωκτισμό και τον λαϊκισμό. Μια νίκη για τη δημοκρατία και την Ελλάδα.

Ο Γιώργος Κουμουτσάκος είναι βουλευτής Β’ Αθηνών, εκπρόσωπος Τύπου της Νέας Δημοκρατίας